Jesienny koktajl recenzja

Każdy może zmienić coś w swoim życiu niezależnie od wieku, płci czy pochodzenia. Jednym zmiany przychodzą łatwo a innym trudniej. Niektórzy potrzebują czasu, muszą dojrzeć, aby wybrać drogę swojego życia lub ją zmienić. Bez względu jednak czy jesteśmy młodzi, czy nasz czas już powoli dobiega końca mamy prawo do samorealizacji i spełnienia wszystkich marzeń, o których możemy przeczytać w książce Jesienny Koktajl Jolanty Kwiatkowskiej.

Bohaterką powieści jest ponad sześćdziesięcioletnia Alicja. Kobieta jak na swój wiek bardzo postępowa i energiczna. W pełni akceptuje mijający czas i nie stara się na siłę odmłodzić. Po uzyskaniu legitymacji emeryta pozwalającej na wiele ulg, postanawia w końcu zacząć korzystać z życia. Bo kto powiedział, że na emeryturze nie można chodzić do teatru, kina, SPA, na tańce i modnie się ubierać oraz malować. Dzieci i wnuki odchowane, zatem trzeba w końcu spełnić własne marzenia i odkryć radość z życia. Chociaż zdrowie już nie takie i pieniędzy nie ma za wiele trzeba cieszyć się każdym dniem, bowiem starość nie musi być nudna, smętna i szara.

Jesienny koktajl jest książką lekką, łatwą, przyjemną, pełną optymizmu i pogody ducha. Rozbawia i wprowadza w dobry nastrój. Przełamuje stereotyp, iż życie seniora jest nudne, pozbawione jakichkolwiek rozrywek, ale przede wszystkim, że osobie starszej niektórych rzeczy po prostu nie wypada robić. Czasy na szczęście się zmieniły. Teraz seniorzy są wręcz zachęcani do poszerzania swojej wiedzy i umiejętności oraz aktywnego spędzania czasu. Coraz częściej na studiach czy kursach komputerowych można spotkać osoby po pięćdziesiątym roku życia. Osobiście jestem pełna podziwu i szacunku dla takich ludzi, bowiem muszą oni przełamać pewne bariery i pokonać lęk, z którym niejeden młody człowiek nie może sobie poradzić. Mam nadzieję, że gdy i ja wkroczę w okres jesieni życia będę zadowolona i spełniona w równym stopniu jak bohaterka naszej książki.

„Trzeba cieszyć się każdą chwilką. Robić sobie przyjemności, nie zapominać o drobiażdżkach. Pielęgnować w sobie poczucie humoru. Spojrzeć tak często, jak się da, przez różowe okulary. Nie tracić całej energii na wyszukiwanie kolejnego powodu do zmartwienia. Nie marnować dziś w oczekiwaniu na lepsze jutro.” *
Słowa skierowane są do każdego z nas, bowiem „życie jest piękne, trzeba tylko otworzyć się i dać mu szansę…” **

* s.45.
** s.63.