Księga Bezimiennej Akuszerki recenzja

"Księga bezimiennej akuszerki" to pierwszy tom trylogii pt. "Droga donikąd", która jako autorski debiut wypada bardzo obiecująco.

Jeśli lubisz klimat serialowego "Jerycha", a "Opowieść podręcznej" to historia, która pochłonęła Cię bez reszty zapewne do gustu przypadnie Ci książka Meg Elison.

Świat pogrąża się w chaosie, ludzie - w szczególności kobiety i dzieci - umierają, a lekarze i epidemiolodzy rozkładają bezradnie ręce wobec nieznanego wirusa. Rozpoczyna się walka o przetrwanie, gdzie wygrają silniejsi, bardziej przebiegli i sprytniejsi. Kobiety niczym okazy w zoo stają się rzadkością, z powodu czego jak przystało na towar deficytowy są cenne, i... traktowane jako towar, przedmiot, rzecz.
Są takie zawody, które zawsze będą potrzebnie. Niezależnie od tego, co się wydarzy ludzie potrzebują fryzjera, stomatologa, lekarza. Ale co wydarzy się, gdy przestaną rodzić się dzieci, a na świecie zostanie garstka kobiet? Czy wtedy i nie zaginie zawód położnej? Czy w świecie bez przyszłości jest jeszcze nadzieja na nowe pokolenie, nowy początek?

Świat wykreowany przez autorkę to świat brutalny, gdzie ludzie postawieni w obliczu kryzysowej sytuacji zachowują się niczym zwierzęta kierując się instynktem, rządzą. Namacalny maczyzm, przy istnieniu którego nie ma miejsca na kobiecość, dominuje - poprzez tłumaczenie wykorzystywania pozostałych przy życiu kobiet w imię zapewnienia rozwoju poległej demografii akty bezduszności, wymuszanie uległości, zarówno chora fantazja w imię religii, jak i nieustanna walka o przetrwanie oraz wiara w to, że kiedyś jeszcze świat wróci do normy.
Gdzie jest granica między tym, co można, a co należy?
"Księga bezimiennej akuszerki" to pamiętnik bohaterki uzupełniony fabułą teraźniejszą oraz równoległą wizją przewijających się w książce postaci drugoplanowych.
Fragmenty pamiętnika akuszerki wypadają najgorzej: krótkie zdania, zbitki niepasujących słów, mowa niemal skandowana - choć pozwalają zatopić się w umysł bohaterki i poczuć jej rozterkach niszczą dobrą pozostałą fabułę.
Nie ukrywam, że dobrze odnajduję się w tego typu pozycjach literackich. Zarówno świat, który jest na skraju samozagłady, walka o przetrwanie każdego dnia oraz zniewolone, zdominowane przez mężczyzn kobiety, które silnie, bezpardonowo walczą o swoje prawa, a każda z nich odkrywa własne sposoby na odnajdywanie się w nowym porządku życia.