Opium w rosole recenzja

„Opium w rosole” to piąta część cyklu Jeżycjada autorstwa Małgorzaty Musierowicz, która ponownie wprowadza czytelników w ciepły, pełen emocji i humoru świat poznańskich Jeżyc. Tym razem autorka przedstawia historie przeplatające się między Kreską – wnuczką profesora Dmuchawca, Gabrysią Borejko oraz tajemniczą sześciolatką zwaną Genowefą Lompke, która odwiedza domy sąsiadów w poszukiwaniu „obiadków.”

Główną bohaterką jest Kreska, młoda dziewczyna, która nie tylko zmaga się z typowymi dla wieku problemami – szkołą, matematyką i nieszczęśliwą miłością do Maćka Ogorzałki – ale także próbuje odnaleźć swoje miejsce w niełatwej rzeczywistości stanu wojennego. Jej postać jest pełna uroku i autentyczności. Kreska to dziewczyna z jednej strony pełna niepewności, a z drugiej – odważna i gotowa do poświęceń dla innych.

W tle codziennych zmagań bohaterów znajduje się Polska lat 80. XX wieku, co dodaje książce głębi i kontekstu historycznego. Stan wojenny, trudne warunki życia, kolejki i ogólne poczucie niepewności są obecne, choć Musierowicz przedstawia je subtelnie, przez pryzmat życia zwykłych ludzi. Tło historyczne nie przytłacza fabuły, lecz tworzy jej integralną część, przypominając, jak różne okoliczności wpływają na codzienne życie i wybory bohaterów.

Jednym z najbardziej urokliwych wątków w książce jest postać małej dziewczynki – Genowefy. Jej nieoczekiwane wizyty w domach sąsiadów, pełne dziecięcej szczerości i uroku, stanowią doskonały kontrast do bardziej poważnych tematów poruszanych w książce. Genowefa jest symbolem dziecięcej niewinności i potrzeby ciepła, co wzrusza i przypomina o wartości prostych, ludzkich relacji.

Gabrysia Borejko, znana z poprzednich części cyklu, przeżywa swoje własne trudności – zmagając się z rozterkami osobistymi i nowymi wyzwaniami. Dzięki temu książka łączy różne pokolenia i pokazuje, że każdy etap życia niesie ze sobą odmienne problemy i radości.

Styl Musierowicz, jak zawsze, jest lekki, pełen humoru i ciepła. Dialogi są błyskotliwe, postacie wiarygodne, a opisy codziennych sytuacji sprawiają, że czytelnik czuje się częścią świata Jeżycjady. Autorka mistrzowsko balansuje między zabawnymi epizodami a momentami głębokich refleksji, dzięki czemu „Opium w rosole” pozostawia wrażenie książki zarówno rozrywkowej, jak i pełnej wartościowego przekazu.

Podsumowując, „Opium w rosole” to powieść, która zachwyca swoją wielowymiarowością. To nie tylko historia o codziennych problemach i emocjach, ale także subtelna lekcja o miłości, odpowiedzialności i ludzkiej solidarności. Książka łączy humor, ciepło i historyczną refleksję, tworząc opowieść, która pozostaje w sercach czytelników na długo. Polecam zarówno fanom Jeżycjady, jak i tym, którzy dopiero zaczynają swoją przygodę z twórczością Małgorzaty Musierowicz.