Jak zatrzymać przy sobie księcia recenzja

„Dopóki oddychamy, możemy mieć wpływ na swoje życie. Dopóki nie złożą nas do grobu, mamy moc, aby kształtować własne przeznaczenie”.

Dorothea to bohaterka, którą mogliśmy poznać już w książce „Jak rozkochałam w sobie księcia” To właśnie w jej role wcieliła się przyrodnia siostra hrabianki i tym samym dzięki zasługom Charlene miała zostać żoną księcia – wszystko jednak przepadło, gdy wyznała prawdę i została za karę odesłana do Irlandii, gdzie miała przemyśleć swoje zachowanie.

To właśnie tam w majątku pewnego księcia odkrywa tajemnicze obrazy, którymi pragnęłaby się zająć, musiałaby jednak przekonać do tego księcia Osborne – mężczyznę, który ma opinię hulaki, i nawet nie myśli o tym, by pozwolić dziewczynie ruszyć zapomniane od lat obrazy.

Wszystko jednak komplikuje jeden walc. Na balu, który miał być dla Dorothei ostatnim, książę Osborne postanawia z nią zatańczyć, tym samym ratując jej reputację – nie wie jednak, że swoją decyzją popsuł plany młodej kobiety, a ona zrobi wszystko, by osiągnąć to, czego pragnie..

***
Myślę, że każdy zna powiedzenie o tym, że „apetyt rośnie w miarę jedzenia” i w przypadku książek Lenory Bell pasuję idealnie. Pierwszy tom serii „Skandaliczni książęta" rozbudził moje zaciekawienie tą serią i byłam bardzo ciekawa, czy drugi będzie w stanie okazać się, choć tak dobry, jak pierwszy.

Czy był? Zdecydowanie! Właściwie nie byłabym w stanie wskazać, który podobał mi się bardziej, bo obie te historie dostarczyły mi naprawdę wieku wrażeń.

Lenora Bell posługuję się niezwykle lekkim stylem, dzięki czemu, nawet zwroty nieużywane w dzisiejszych czasach nie sprawiały mi problemu, a połączenie romansu z małym wątkiem sensacyjnym było idealnym dopełnieniem fabuły, od której ciężko było mi się oderwać.

Romanse historyczne swego czasu gościły na mojej półce dużo częściej i to właśnie takie historie jak ta zawarta w książce „Jak zatrzymać przy sobie księcia” przypinają mi, za co tak lubiłam zawsze ten gatunek literacki.

Opowieść Dorothei i księcia Osborne to była niezwykle udana lektura, a czas z nią spędzony dostarczył mi wielu emocji. Niezwykle łatwo było mi się zatracić w tej historii i zapomnieć o całym świecie, więc jeśli lubicie ten gatunek literacki, bardzo polecam wam po nią sięgnąć. Mam nadzieje, że będziecie bawić się przy niej równie doskonale, jak ja