Cienie na wrzosowisku recenzja

Chociaż literatura obyczajowa gości na moich regałach i pojawia się w czytelniczych planach, to trudno nazwać mnie jej wielbicielką. Jeśli już decyduję się na jakiś tytuł, to zazwyczaj jest to historia zamknięta w jednym tomie. Wyjątek stanowi cykl Anny Łajkowskiej „Wrzosowiska”. To wyjątkowa seria pełna życiowych dylematów, trudnych wyborów, codziennych spraw, ale i szczęśliwych chwil, które pojawiają się w życiu bohaterów. Dwie poprzednie części dostarczyły mi wielu emocji, dlatego z utęsknieniem wypatrywałam kontynuacji. Byłam bardzo ciekawa, jak potoczą się losy rodziny Nowickich. Czy sekret Basi ujrzy światło dzienne i jak to wpłynie na jej życie?

Moja ciekawość została zaspokojona, bo 14 lipca miała premierę trzecia część cyklu „Cienie na wrzosowisku”. Już sam tytuł sugeruje, że w życiu Basi i jej rodziny pojawią się trudne chwile. Opis na okładce wiele zdradza, ale nie tyle, by odebrać przyjemność z lektury. Chciałam Wam streścić fabułę, jednak zrezygnowałam z tego, gdyż boję się, że za dużo napiszę i niechcący zdradzę szczegóły, które są istotne w tej części.

Jedno mogę Wam zdradzić, "Cienie na wrzosowisku" różnią się trochę od poprzednich części, a to za sprawą narracji, którą prowadzą trzy osoby. Możemy poznać wydarzenia z perspektywy Basi, jej męża Marka oraz ich córki Emily, której pamiętnik przenosi nas o piętnaście lat w przeszłość. Ten zabieg wnosi do fabuły nieco świeżości oraz pozwala poznać dalsze losy rodziny.

Z każdą kolejną częścią coraz lepiej poznaję Basię. Nie oznacza to jednak, że rozumiem jej postępowanie i decyzje. Często stawiam się na jej miejscu i zastanawiam, jak ja bym się zachowała w danej sytuacji. Zdarza się też, że mam ochotę nią potrząsnąć i powiedzieć, by walczyła o rodzinę. Nie mam jednak na to wpływu, ale emocje, których mi dostarcza, sprawiają, że mimo wszystko czuję z nią więź.

Anna Łajkowska po raz kolejny zabrała mnie w emocjonującą podróż. Pełną zaskakujących wydarzeń i nieszablonowych sytuacji. Tu wszystko ma swoje miejsce i znaczenie. Na Wrzosowiskach toczy się prawdziwe życie. Raz świeci słońce, a raz nadciągają ciemne chmury. Jest czas na troski i radości. Kocham klimat tych książek i już teraz mogę powiedzieć, że czekam na kontynuację.