Piękna bestia. Irma Grese – strażniczka SS z Auschwitz recenzja

Irma Grese z jednej strony okrutna, ale z drugiej niebywale piękna. "Piękna bestia", bo takie przezwisko nadali jej więźniowie w obozie koncentracyjnym, pod niewinnym uśmiechem skrywała nienawiść, pogardę i okrucieństwo dla drugiej osoby. Jak to się stało, że ze zwykłej wiejskiej dziewczyny zmieniła się w prawdziwego potwora? Nazistowska ideologia, doświadczenia z dzieciństwa? A może jeszcze, co innego?

Daniel Patrick Brown za pomocą dostępnych materiałów zdmuchnął kurz z utartego sloganu, że Trzecia Rzesza to "męska sprawa". W krótkiej lekturze zawarł krótki opis działalności Irmy Grase. Losy kobiety śledzimy od najmłodszych lat. Poznajemy jej rodzinę, ogromną tragedię i dalsze lata edukacji. Nie brakuje tu również informacji o jej pracy w obozie oraz procesu, podczas którego usłyszała wyrok śmierci.

Jednak nie jest to pozycja, która wywarła na mnie duże wrażenie. Oczywiście wspomnienia więźniów, czy archiwalne materiały są niezwykle cenne, ale mam wrażenie, że autor jedynie otarł się o postać Irmy. Wszystko jest to bardzo powierzchowne, bez zagłębiania się w szczegóły. Sporą część lektury zajmują podziękowania, przedmowa, terminy, wprowadzenie i problem analizy biograficznej. Kiedy już przebrniemy przez ponad pięćdziesiąt stron, wreszcie trafiamy do sedna sprawy. Sprawy, ale raczej pobieżnego opisu, który zajmuje nieco ponad sto stron. Muszę przyznać, że to trochę mało, by mówić o pogłębionej analizie "Pięknej bestii". Zabrakło mi tu większej ilości relacji i opisu działalności. Niektóre wątki są tylko zarysowane bez zagłębienia się w szczegóły.

Mam takie poczucie, że Daniel Patrick Brown nie podszedł do tematu w sposób naukowy. Wybrał, to co mu pasowało, nie pogłębiając analizy, co sprawiło, że książka tylko delikatnie omawia postać Irmy Grase. O takiej bestii można by pisać bez końca, a tu mamy taki lekkie zaznaczenie postaci. Szkoda wielka szkoda, bo to mogłaby być dobra, a nawet bardzo dobra książka. Jednak przedmiot książki zagubił się w morzu dodatków, które nic nowego nie wnoszą i do niczego nie prowadzą.