Zgiń, przepadnij recenzja

Nieustanny pech, rzucona klątwa, a może zwykłe zabobony? Tylu guseł w jednej książce z pewnością jeszcze nie było, a to wszystko z wplecionym poważnym, morderczym wątkiem, jak na komedię kryminalną przystało. Dobra zabawa gwarantowana!

Tekli pech towarzyszy odkąd tylko pamięta. Po wsi, w której mieszka krążą nawet plotki, że każdego, kto się z nią zetknie dopadnie nieszczęście. Ona sama walczy z pechem wszystkimi możliwymi sposobami, nie wyłączając z tego szczęśliwych amuletów, talizmanów i zwyczajnych przedmiotów, które mają przynosić szczęście. Kiedy tuż przed swoimi trzydziestymi trzecimi urodzinami kobietę dopada kolejne, tym razem potrójne nieszczęście z pomocą przychodzi jej kuzynka Dominika, która ma rozpocząć pracę w Hiszpanii. Jak się jednak można spodziewać jej wylot nie dochodzi do skutku, a na domiar złego w samochodzie Tekli nieoczekiwanie znajdują trupa. Jak potoczą się dalsze losy kuzynek? Czy Tekla zdoła sobie ułożyć życie i pozbyć pecha?

Książka „Zgiń, przepadnij” to powrót Olgi Rudnickiej, jaką bardzo lubię. Chciałoby się rzec: W końcu! Gdyż już od jakiegoś czasu jej powieści nie sprawiały mi tyle radości, co wcześniej. Tym razem nie miałam żadnych oczekiwań, a otrzymałam naprawdę bardzo dobrą komedię kryminalną.

Poczucie humoru wyzierające już od pierwszej strony. Świetnie wykreowana postać głównej bohaterki, którą pokochałam od pierwszego opisu. Była zabawna, śmieszna, czasami niemądra, ale nie irytowała mnie, co ostatnio zdarza się niezwykle rzadko. Przy opisach niektórych wątków dosłownie płakałam ze śmiechu (chociażby próba wykonania rytuału odpędzania pecha). Nie zabrakło również wątków poważniejszych dotyczących nieoczekiwanego trupa, które autorka bardzo dobrze splotła z tymi zabawnymi.

Podobał mi się również ukazany w książce dystans do siebie Tekli. Mimo że wszyscy na niej psy wieszali za klątwy, za pecha, za nieszczęście, to odpłaciła pięknym za nadobne. Samej końcówki absolutnie się nie spodziewałam, ale była totalnie wciągająca i ogromnie zabawna. Szkoda, że wszystko, co dobre szybko się kończy, bo przyznam szczerze, że chętnie bym się jeszcze spotkała z Teklą. Może tak będzie. Kto wie? A tymczasem książki w dłoń i pędźcie na spotkanie z tą fantastyczną kobietą!