Spokój grabarza recenzja

Wpadłam na tą książkę przez zwykły przypadek,szukając czegoś do słuchania w tle w pracy.
Jestem niezmiernie zadowolona że to właśnie ona wpadła mi w ręce ponieważ odblokowała moja blokade do czytania.
Do samej ksiązki a raczej audioobooka podeszłam bardzo sceptycznie,mogłabym powiedzieć ze wybrałam ją z braku laku. Ksiązka zabiera Nas w zupełnie inny świat jednocześnie tak bardzo Nam znany.Mogiłka- miasto w którym dzieję się akcja wyglada na standardową wioske - wszyscy się znają,a jak nie znają osobiście to znają kogoś z plotek. Ale Mogiłka to nie zwykła wioska (a w późniejszym czasie również miasto) a magiczne miejsce pielęgnowane od pokoleń przez samych wybrańców bowiem to skała która tam spoczywa wzywa swoich opiekunów. Nazwa wioski również nie jest przypadkowa,albowiem ziemia tam jest magiczna i należy dbać o taką ziemie tzw ''ofiarami'' ku chrzci,a ofiarami są dusze zmarłych.Można by powiedzieć że Mogiłka to bardzo ''pechowe'' miasteczko ze względu na ogromna ilość nieszczęśliwych wypadków, ale to właśnie tutaj ludzie przyjeżdzają aby odejść z tego świata Jeśli chcesz sie dowiedzieć dlaczego zachęcam do dodania ksiązki na własną biblioteczke.Przez całą książke czytamy o śmierci, a to dziecka,a to hrabiny, jak i samych grabaży. Ale za historiami zgonów również znajdziemy historie o miłości,bólu,pragnieniu a także złości. Jeden z głównych bohaterów(w mojej ocenie nim jest)-Grabaż jest opiekunem cmentarza oraz kims w rodzaju słuchacza dusz które jeszcze nie odeszły na drugą stronę,dusze które nie zostały jeszcze wysłuchane do końca. Bohaterowie ksiązki są zwykłymi ludzmi jak My,czytamy o ich problemach z którymi mierzą się co dnia również Ci którzy fizycznie już nie są na tym świecie. Czytamy o ludziach którzy umarli ze starości,samobójcach,ludziach zamordowanych oraz również o śmierci samego mordercy - jednocześnie znając ich historie - jacy byli,co nimi kierowało i co zostawili po sobie. Słuchając tą książkę miałam wrażenie ze oswoiłam się ze śmiercią - wręcz przeciwnie stała sie ona dla mnie naturalną koleją rzeczy.Czasami z bohaterami/zdarzeniami z ksiązki sie identyfikujemy czujemy to co bohaterowie,a tutaj w tej książce ani razu tego nie odczułam a więc skąd to poczucie oswojenia? Nie wiem,ale książka w sposób szczery często wulgarny ale i zabawny i poważny otwiera oczy na wiele spraw które w codziennym życiu mogą Nam umykac. Sprawdź czy boisz się śmierci.