Jak niechcący spowodowałem upadek światowego koncernu recenzja

H-A-R-O-S-Ł-A-W J-A-S-Z-E-K. Wpisuję w Google i nic. Wikipedia milczy jak zaklęta. Inne źródła podają szczątkowe informacje. Żadnego "skąd pochodzi, kiedy się urodził i jakie szkoły skończył".Harosław Jaszek, czy może Jarosław Haszek? Oprócz tego, że jest
autorem dwóch książek ("Jak niczego nie rozpętałem" została decyzją internautów najlepszą książką roku 2010) nie wiem o Nim nic...

"Jak niechcący spowodowałem upadek światowego koncernu" to niepozorna książka pisana prozą. Niepozorna, a moc ma taką, że uśmiech z twarzy mi nie zszedł do ostatniej strony. Oto bowiem mężczyzna w kwiecie wieku, a więc nieatrakcyjnym na rynku pracy, dostaje szansę od losu - zatrudnienie w międzynarodowej firmie na kierowniczym stanowisku Key Account Managera. Okazuje się, że zarządzać ma głównie... sobą. Od tej
niespodzianki zaczyna się lawina absurdów i nieporozumień, które potęgują dziecięce zdziwienie i bezradność bohatera ("W następnych latach już od maja zaczynałem wysyłać do europejskich fabryk otwieraczy uprzejme przypomnienie, że w tym roku także będą wakacje, i że dobrze byłoby może - zanim nadejdą - przygotować jakiś bezpieczny zapas").
Jego naiwne przekonania, szczery entuzjazm i wiara brutalnie zderzają się z pustymi i szumnymi hasłami ("Rozwijamy ludzi i dbamy o nich!"),bezsensownymi procedurami.
Ta zabawna historia jest obrazem niemocy pojedynczego człowieka-trybika wobec korporacji-machiny, która nie liczy się z jego potrzebami, stwarza iluzję potęgi,wysysa energięi zapał do pracy, a na koniec bezlitośnie się pozbywa.

Harosław Jaszek używa jasnego, zrozumiałego języka, dzięki czemu książkę czyta się łatwo. Nie szafuje słownictwem typowym dla branży,a użyte terminy zręcznie tłumaczy.
Jak wcześniej wspomniałam książka jest zabawna i podobała mi się,choć za jej minus uważam niezbyt zręczne i przekonujące zakończenie. Mam doświadczenie w pracy w międzynarodowej firmie i mogę potwierdzić, że większość sytuacji nie została wymyślona na potrzeby książki. Takie rzeczy dzieją się naprawdę i w rzeczywistości ciężko śmiać się z bezsilności i nierzadko głupoty.

Oceniam lekturę w skali 1-10 na 9 i polecam szczególnie tym, którzy w korporacjach pracują.