Agata nogą zamiata recenzja

Mam w swojej starej biblioteczce sporą ilość książeczek z serii "Poczytaj mi mamo" i to tych z lat sześćdziesiątych. Właśnie tymi książeczkami niejako "przekupywał" mój starszy brat, gdy zostawiał mnie samą w domu. A że ja lubiłam książki, chociaż nie do końca umiałam jeszcze dobrze czytać, to nie wydawałam mamie, ż brat zamyka mnie w domu, a sam biega z kolegami po osiedlu... Takim sposobem zaczęłam zbierać i ciągle powiększać swoją kolekcję książek.
"Agata nogą zamiata" to jedna z moich najulubieńszych dawniej lektur. Początkowo czytała mi ją mama, a gdy nauczyłam się jej na pamięć, w kółko recytowałam ten wierszyk.
Teraz moja wnuczka Agatka chciała się dowiedzieć, dlaczego co jakiś czas powtarzam, że Agata noga zamiata, więc ściągnęłyśmy ze strychu karton z moimi dziecięcymi książkami...

Ten krótki wierszyk opowiada o dziewczynce, którą mama poprosiła o pozamiatanie izby. Lecz Agatka miała całkiem inne plany. Chciała się bawić z koleżanką.

Na takie zachowanie dziewczynki bardzo oburzyła się stara miotła. Bo przecież to ona jest tu od takiej roboty, a nie nogi Agaty.

A co z tego wynikło, jak zakończyła się zabawa Agatki i co wymyśliła miotła, to już sami musicie się dowiedzieć, jeżeli oczywiście Was to interesuje.
Te wszystkie książeczki z serii "Poczytaj mi mamo" zawierały jakiś morał i czasem zmuszały do refleksji. W tamtych czasach były bardzo popularne a nawet po jakimś czasie wznowiono wydawanie tej serii, lecz już w innym (kwadratowym) formacie. Te starsze kupowałam już dla swoich dzieci.
Chociaż te książeczki mają już swoje lata, to ja darzę je sentymentem i nie pozbywam się ich, a moje wnuki są mi za to wdzięczne, bo potrafię je zaskoczyć co jakiś czas nieznanym dla nich wierszem czy bajeczką.
Kolorowe i czarno-białe ilustracje pozwalają młodszym dzieciom wyobrazić sobie opowiadane historie.