Iskra recenzja

Prawda jest taka, że wystarczy iskra, by wywołać pożar. Mały punkt zapalny zniszczy wszystko wokół. Najgłębsze marzenia, pragnienia. Życie. Jedna chwila, jedna decyzja, jeden rozpalony ogień może stać się wskazówką i drogowskazem. I nagle zapada się cały świat, zmuszając do spotkań z tym co odległe i zdawać by się mogło nierealne. Zapłoną wszystkie skrywane krzywdy i tłumione emocje. Teraźniejszość przeinacza przeszłość, a przeszłość miesza się z teraźniejszością. Nikt nie wydostanie się po za bieg czasu, ani nie wymknie historii, która pozostawia w czasie ślady krwi.

Nagła śmierć znanego reportera śledczego powoduje lawinę niefortunnych zdarzeń. W nieszczęśliwą kolizję drogową nie wierzy jego córka i zleca wyjaśnienie tego wypadku detektyw Dobrosławie Machniewicz. Ta zanurza się w życie mężczyzny i odkrywa powiązania z jej przeszłością. Pożar, w którym spłonęło auto, wywołał wulkan wspomnień. Stanie się drogą do wydarzeń sprzed lat. Wybuchnie ogień demonów przeszłości. Piekło winy dopadnie bohaterów.

Drugi tom serii Żywioły i pomimo nieznajomości pierwszej części i tak wpadłam w wir zdarzeń i nie mogłam wydostać się do ostatniej strony. Atmosfera niedopowiedzeń i skrywanych sekretów oraz szemranych interesów. Zbrodnie, które ciągle pozostają niewyjaśnione. Wszystkie te fragmenty zdarzeń stworzą zaskakującą całość. Przeszłość dogania teraźniejszość i domaga się uwagi.
Jest dynamicznie, sporo się dzieje, a rozwiązanie spraw może czytelnika zaskoczyć. Przez całą lekturę powieści towarzyszy żywioł ognia – czy to w odpalaniu papierosa, czy też pożaru, a na koniec w tragicznych zdarzeniach, które zdeterminowały przyszłość bohaterów.

Dwie płaszczyzny czasowe. Poznamy lata młodzieńcze bohaterów i czasy współczesne. Konsekwencje ich decyzji, motywy działań i ukryte prawdy. Niezłomna detektyw z pomocą komisarza policji rozwikła zagadkę śmierci, ale nie obejdzie się bez ofiar i szokujących zajść.

Gdy ma się na sumieniu złe uczynki nigdy nie można być spokojnym. Nadejdzie taki czas, gdy trzeba będzie zapłacić za krzywdę, bo przeszłość lubi powracać w najmniej oczekiwanym momencie.