Iskra bogów. Nie odrzucaj mnie recenzja

Druga część Iskry Bogów przybliża nam dalsze losy bohaterów, których przygody poznaliśmy w pierwszej części. Akcja jednak dzieję się w rodzinnej miejscowości Jess i w jej szkole.

Okazuję się, że Prometeusz/Cayden będzie uczęszczał do jej liceum wraz ze swoją boską rodzinką.
Jaki ma w tym cel?
Czy Jess nadal zależy na Caydenie?

Odpowiedzi na te pytania można znaleźć na łamach powieści.

Ta część spodobała mi się znacznie bardziej, dlatego że wiedziałam czego mogę się po książce spodziewać. Tom pierwszy przybliżył mi styl autorki, jej sposób budowania akcji i styl narracji. Książka nadal zachowała swoją lekkość i humor, tylko że zamiast wakacyjnego obozu, mamy szkołę i życie codzienne Jess – jej relacje z przyjaciółmi, rodziną i sposoby spędzania czasu.

Dużym plusem jest to, że autorka nadal trzyma się swojego pomysłu. W tle rozgrywa się próba przejęcia władzy przez Agriosa, bogowie mieszają się w ludzkie sprawy, a Hermes ciągle wszystko obserwuje.

Super było to, jak koledzy głównej bohaterki uświadamiali jej jakim była beznadziejnym przypadkiem w poprzedniej części, który udawał brak zainteresowania Prometeuszem, a wszyscy wokół widzieli jej maślane oczy do niego.

Oprócz postaci znanych z poprzedniej części, autorka wprowadziła kilku nowych bohaterów co mi się bardzo spodobało. Nie do końca jednak byłam zachwycona sposobem ich wprowadzenia, ponieważ było to dość sztucznie zrobione.

Jeśli chodzi o relacje bohaterów to „związek” Jess i Caydena jest dość skomplikowany. Natomiast Jess i Leah to moja nowe dwie ulubione książkowe przyjaciółki. To jak one się dobrały jest cudowne. Tylko Leah potrafi tak pięknie wypomnieć głupotę Jess. Podobało mi się także, że motyw problemów rodziny Jess został lepiej wyjaśniony.

Podsumowując – uważam, że ta część jest o wiele lepsza, ponieważ jest bardziej konkretna, mniej schematyczna i zaskakuje w paru miejscach. W porównaniu z pierwszym tomem, który był dość płytki, to tutaj Jess w końcu stara się wyjaśnić dlaczego była tak fatalnym przypadkiem. Co więcej – „Nie odrzucaj mnie” zostawia nas z otwartym zakończeniem, tak więc pozostaje tylko czekać na część trzecią.

PS. Na końcu książki jest glosariusz, w którym autorka wyjaśnia, które aspekty zaczerpnęła z mitologii, a które sama wymyśliła.