Spowiedź carycy Katarzyny II recenzja

Autor posłużył się tu niezwykle sprytnym zabiegiem natury sensacyjnej, który w piękny i zarazem jakże intrygujący sposób tłumaczy nam sposób przeprowadzenia tejże rozmowy pomiędzy Carycą i jej kochankiem - Stanisławem Poniatowskim. Oczywiście to barwny, inteligentny i pomysłowy krok, które napędza sobą koło zamachowe tej literackiej opowieści, gdyż tak też należy odbierać tę książkę - jako powieść w postaci fascynującego, nierzadko zabawnego i trzymającego w napięciu do ostatniej strony, wywiadu.

I tak też oto ta najpotężniejsza kobieta w XVIII-wiecznej Europie dzieli się tu z nami historią swojego życia, udzielając bardzo intymnych, szczegółowych i z pewnością nie pozbawionych pikanterii, odpowiedzi na ciekawe pytania przyszłego Króla Polski. A ten rozpoczyna rozmowę od rzeczy najbardziej intrygującej nas współczesnych, czyli romansów Carycy, plotek o ogromnej liczbie jej kochanków oraz rzeko nieokiełznanym temperamencie w łóżku.

Nie mniej ciekawie jest i dalej, gdy oto zostaje podjęty tu m.in. temat jej zamążpójścia za księcia Piotra III, jej trudnego małżeństwa z nim, okoliczności obalenia już Cara, jak i wreszcie jego śmierci, w której to miała mu ona bezpośrednio pomóc. By było jeszcze ciekawiej, pojawiają się tu dla nas tak interesujące kwestie, jak chociażby plany Carycy wobec Polski, powstanie Bursztynowej Komnaty, czy też wielkie reformy na czele z tymi, które dotyczyły losu biednych kobiet, młodych matek i sierot.

Na tę specyficzną, spisaną współczesnym nam językiem i tym samym ze wszech miar przystępną rozmowę składa się wszystko to, co w życiu Katarzyny II było najważniejsze - polityka, władza, namiętność, miłość oraz samotność, którą próbowała ona zagłuszyć spotkaniami z kolejnymi kochankami. Jednakże z tej niezwykle barwnej i wielowymiarowej scenerii wyłania się w mej ocenie bardzo autentyczny portret Carycy - kobiety mądrej, wyprzedzającej swoją epokę, pragnącej miłości i uwagi oraz wyrachowanej na polu polityki. Kobiety, często dziś bardzo surowo ocenianej, aczkolwiek to wydaje się tematem na dłuższą dyskusję...

Wielką siłą tej książki jest to, że przyjmuje ona postać ciekawej, nierzadko wręcz zabawnej na polu ironicznego spojrzenia na życie tytułowej bohaterki oraz wypełnionej namiętnością, relacji. Owszem, mamy tu do czynienia z wielką polityką, historycznymi faktami i licznymi ciekawostkami..., ale jednocześnie odnajdziemy tu także kwintesencję ludzkiego życia z nieudanym małżeństwem, romansami i zdradami, trudnym macierzyństwem oraz poczuciem pewnego niespełnienia, na czele. To zaś sprawia, że po tytuł ten może sięgnąć absolutnie każdy odbiorca - tak miłośnik historii, ciekawych ludzi, jak i relacji o burzliwych, ludzkich losach.

Warto docenić tu także znakomicie wplecione w tę rozmowę historyczne fakty z życia Carycy, które przyjmują postać biograficznych informacji, podpartych nierzadko grafikami malarskich obrazów, które ukazują Katarzynę w różnych chwilach i na różnych etapach jej życia. Wydaje się to ważnym i właściwym posunięciem autora, dzięki któremu nasza bohaterka nabiera przez to większego realizmu i prawdy.

 Bardzo dobrze, niezwykle szybko i z wielkim zaciekawieniem upływa nam lektura tej książki, która jest po prostu intrygującą od pierwszych stron. To swoista podróż w czasie, która odsłania przed nami epokę Katarzyny II, ukazuje przewrotność i złożoność jej życia oraz pozwala odkryć nam w niej to, czego nie powiedzą nam historyczne i naukowe monografie. I oczywiście jest w tym fikcja, literacka konwencja i mrugnięcie okiem do czytelnika..., ale w zupełności nie przeszkadza nam to w tym, by bawić się przy tej lekturze świetnie.

Rzecz całą reasumując – książka Christophera Machta pt. „Spowiedź Carycy Katarzyny II”, to rzecz bardzo interesująca, świetnie pomyślana i mająca sobą wiele do zaoferowania. To ciekawe spojrzenie na jedną z najważniejszych i zarazem najbardziej kontrowersyjnych kobiet w dziejach nowożytnej Europy, której tak do końca chyba nikt nie jest dziś w stanie zrozumieć. Niemniej warto próbować to zrobić, sięgając chociażby właśnie po tę świetną książkę. Polecam.