Spowiedź carycy Katarzyny II recenzja

Katarzyna II Wielka jest postacią powszechnie znaną. Zasiadała ona carskim tronie Rosji, ale poza rządzeniem krajem miała swoje potrzeby, z którymi wcale się nie kryła. Katarzyna otaczała się mnóstwem kochanków, ponieważ kochała seks. Mąż w tym czasie zajęty był sobą i swoimi niedojrzałymi zajęciami, a mężczyźni pod jego nosem udawali się do komnaty Katarzyny.

Plotki na temat cesarzowej były najróżniejsze. Mówiono nie tylko o jej schadzkach, ale nawet o pokoju rozkoszy, który miała mieć. Prowokowała je sama Katarzyna i jej mąż Piotr. Wśród jej wiernych kochanków znalazł się również Stanisław Poniatowski, który dzięki swoim znajomościom zasiadł na tronie Polski. Katarzyna nie wyróżniła go w ten sposób jedynie ze względu na jego umiejętności łóżkowe, ale i z własnych, politycznych pobudek. Wiedziała, jak dobierać sobie partnerów i jak odnosić z tego korzyści.

Historia przedstawiona jest w formie wywiadu z Katarzyną II, który przeprowadza Poniatowski. Wywiad jest bardzo osobisty. Caryca opowiada o swoim życiu przed ślubem z Piotrem, o poznaniu mężczyzny i dalszym życiu z nim, o swoich licznych kochankach i politycznych działaniach.

Książka zawiera dużo ilustracji, które przedstawiają opisywane postacie czy miejsca.
Sposób, w jaki autor poprowadził narrację, jest bardzo ciekawy. Stworzył obyczajową opowieść z historyczną postacią, którą bardzo dobrze mi się czytało. Poprowadzenie historii w formie wywiadu było według mnie dobrym posunięciem. Przez chwilę czytelnik może uczestniczyć w rozmowie dwójki bohaterów i posłuchać opowieści Katarzyny II, która nie przebiera w słowach, jest czasami złośliwa, opowiada o sobie, o swoich dzieciach, kochankach i o ludziach z jej otoczenia. W książce pojawi się też motyw bursztynowej komnaty, czy Katarzyna opowie o tym, jak Poniatowski został Królem Polski.

"Spowiedź carycy Katarzyny II" jest ciekawą pozycją, jednak do książki trzeba podejść z lekkim przymrożeniem oka, bo mimo że opowiada o ważnej historycznie postaci, to jest luźną literaturą. Skupia się głównie na kochankach Katarzyny, a historia jest jedynie tłem. Zdecydowanie książka mogłaby być bardziej rozbudowana.