Puste diabły recenzja

Po przeczytaniu tej książki miałam wielki chaos i mętlik w głowie. Nie wiedziałam jak opanować przeogromną ilość myśli, które opanowały moją głowę i zakłóciły spokój duszy. Lektura jest świetna, nietuzinkowa, zupełnie inna od znanych mi dotąd powieści. Od pierwszych stron pochłonęła mnie ta historia i nie pozwoliła się od niej oderwać. Postacie są genialnie wykreowane, ciekawe i intrygujące. Umysł głównej bohaterki to poplątana sieć tajemniczości, szaleństwa, zagubienia i inteligencji. Szybko zyskała moją sympatię i ochoczo poznawałam jej losy.
Autorka w umiejętny sposób ukazywała nam perypetie Kaliny, ale także i stan jej umysłu. Gdy była odurzona narkotykami, to sama miałam wrażenie, jakbym to ja była pod ich wpływem. A w jej głowie przecież tyle się dzieje, emocje aż kipią, jej artystyczna dusza ją wzmacnia, daje siłę i pewność siebie. Dziewczyna jest świadoma swojej wartości i wie, że ma ogfromny talent. Jej poukładany do tej pory świat zakłóca pojawienie się Aleksandra Niewiadomskiego, który dawniej był częścią jej życia. Ten legendarny autor sprawia, że pewność pisarki nagle zmalała, pojawiają się u niej dziwne wizje wody, która chce wszystko zniszczyć, gdy tylko Olek spotyka się z kobietą.
Czy wizje Kaliny są rzeczywiste i jej zagrażają a może ostrzegają przed tym co niebezpieczne? Kim był dla niej Aleksander i dlaczego ma on tak duży wpływ na bohaterkę? Czy to co odczuwa kobieta, to tylko narkotyczne wizje, a może to prawdziwa magia. Co jest rzeczywistością a co przywidzeniem?
Kochani, jeśli jeszcze nie czytaliście tej książki, to dzisiaj zachęcam was do tego z całego serca. To lektura niezwykle ciekawa, wciągająca i fascynująca. Ma niecałe 200 stron i czyta się w ekspresowym tempie, dzięki lekkości pióra autorki i jej przyjemnemu stylowi. Mnie porwała ta opowieść i na długo pozostanie w mojej pamięci. Mam nadzieję, że przeczytacie tę książkę i uznacie ją za pozycję godną polecenia waszym znajomym. „Puste diabły” skradły moje serce, jestem pewna, że wasze też.