Porwana Pieśniarka recenzja

Porwanie, niechciany ślub, rebelia, trolle, tajemnice. To wszystko znajdziemy w "Porwanej Pieśniarce" Danielle L. Jensen...

Cecilè pragnie pójść w ślady swojej matki i zostać światowej sławy śpiewaczką. W momencie, kiedy rozpoczyna się akcja powieści czeka na mamę, która ma zapewnić jej lekcje śpiewu w prestiżowej szkole. Wszystkie jej plany nie dochodzą jednak do skutku, gdyż zostaje porwana. Trafia do miasta pod skałą, w którym żyją zaklęte trolle. Okazuje się, że aby zdjąć ciążącą na nich klątwę, musi poślubić ich księcia - Tristiana. Po pewnym czasie na jaw zaczynają wychodzić tajemnice, które ukrywa książę, a Cecilè zostaje wplątana w siatkę intryg, które mają na celu wzniecenie rebelii...

Od kiedy tylko przeczytałam opis powieści poczułam się bardzo zaintrygowana. Trolle to istoty, które niecodziennie pojawiają się w literaturze i mam wrażenie, że są trochę niedoceniane. Autorka sięgając po nie stworzyła coś naprawdę intrygującego. Sam motyw klątwy i małżeństwa, które ma ją obalić jest naprawdę dobrze przemyślany. Mamy tutaj dużo intryg na tle politycznym, które bardzo mnie wciągnęły, nie spodziewałam się niektórych rozwiązań fabularnych.

Jeśli chodzi o postacie to pokochałam Tristana. Od początku był bardzo ironiczny a jego uwagi trafione. Niejednokrotnie uśmiechałam się, czytając jakie pociski rzucał w kierunku swojej przyszłej żony. Jednak z czasem trochę stracił z tej swojej zaciętości na rzecz wątku miłosnego co było lekkim minusem.
Co do Cecile to mam do niej neutralny stosunek. Nie była naiwna i głupia, nie denerwowała mnie, ale też nie powiem, że była moją ulubioną postacią.

Jeśli chodzi o rzecz, która mi w powieści przeszkadzała to czasami miałam wrażenie że jakieś zdania zostały wycięte, bo nie do końca rozumiałam sens niektórych scen. Ale pomijając ten fakt książkę czytało mi się nad wyraz dobrze. Styl autorki jest bardzo przyjemny i przez historię miło się biegnie. Mamy tutaj dwutorową narrację: z perspektywy Tristiana i Ceclie z tym że punkt widzenia dziewczyny dominuje a szkoda. Mam wrażenie, że książę to bohater, który ma jeszcze dużo do zaoferowania i chciałabym poczytać więcej jego przemyśleń. Mam nadzieję, że w kolejnych tomach będzie ich więcej.

Powieść była dobrym wprowadzeniem do trylogii i zdecydowanie sięgnę po kolejne części. Szczególnie po zakończeniu tego tomu, które wbiło mnie w fotel, zupełnie się go nie spodziewałam...