Po dobrej stronie recenzja

"Poza tym, bez obrazy, ale od kiedy to można dyktować innym, jak długo mają prawo czuć to, co czują?"
 
 Mam bardzo mieszane uczucia co do tej powieści, mimo że od przeczytania jej minęło trochę czasu. Fakt, miałam dość duże oczekiwania względem niej, ale rzeczywistość trochę to zweryfikowała.
 
 "Jest wielu bystrych żołnierzy, którzy nie są oficerami."
 
 LeAnne to weteranka wojenna, mocno okaleczona w czasie swojej ostatniej misji. Poznajemy ją podczas jej pobytu w szpitalu. Jest w złym stanie psychicznym. Wspomnienia z dzieciństwa nakładają się na te późniejsze. I tutaj autor chce zaznaczyć problem dotyczący osób powracających z miejsc ogarnietych przemocą. Zespół stresu pourazowego to trudny temat, bardzo indywidualny i skomplikowany. Choroba wpływa na wszystkie aspekty życia, a wracanie do "normalności" jest ciężkie i wyczerpujące. 
 
 Niewątpliwym plusem powieści jest temat, w dodatku przedstawiony w brutalnie prawdziwy sposób. Chociaż mam wrażenie, że nie do końca został wyczerpany, a zaledwie muśnięty. Zakończenie też nie daje nam odpowiedzi, jest otwarte i totalnie nie takie jakiego się spodziewałam.
 
 W książce występuje też pies, który pomoże nie tylko głównej bohaterce, ale również jej dawnej przyjaciółce. Za pieska duży plus. Czy w ogólnym rozrachunku polecam? I tak i nie. Wydaje mi się, że jest to powieść godna uwagi, ale na tyle trudna i z długim wstępem, że początki mogą zniechęcić.