Koniec. Baśń o mieście, w którym zawsze pada deszcz i skończył się świat recenzja

Przyszedł ten moment, kiedy wypadałoby napisać słów kilka o tym, co właściwie przeczytałam. Cholera, nie wiem jak zacząć, bo tak po prawdzie nie do końca zrozumiałam sens i przekaz tej książki. Może jestem za głupia i nie rozumiem tak trudnej, nietypowej, nietuzinkowej i dziwnej literatury? A może książka przekazu żadnego nie miała? Sama nie wiem.

Zacznę od tego, że czytając opis okładkowy książki, trochę dałam się nabrać, poczułam się jakby autor zrobił mnie w balona.
Młoda barmanka Ania wyjeżdża do Bydgoszczy. Nikt nie wie po co, nikt nie wie dlaczego. Jednakże 3 zupełnie niezależne i nie znające się osoby ruszają w poszukiwaniu dziewczyny. I zaczyna się jazda!

Ksiądz - alkoholik i dziwkarz, który zatrzymuje się w klubie go-go, gdzie za ścianą słychać jęki a powietrze pachnie seksem i pożądaniem.
Przyjaciółka, której przypadkowo poznany facet zawraca w głowie do tego stopnia, że dziewczyna chętnie uczestniczy w orgii u senatora.
I zakochany platonicznie chłopak, który podczas podróży i poszukiwania Ani, zatraca się w sobie i potrafi zabijać innych.

A wszystko to dzieje się w Bydgoszczy - Brzydgoszczy, gdzie ze wszystkich śmieje się klaun, a Szatan depcze bohaterom po piętach.

"Koniec..." to historia nietypowa i dziwna. Teraźniejszość miesza się z przeszłością, bohaterowie zatracają się w sobie i zapominają po co przybyli w to miejsce. Zmieniają się, nie są tymi osobami, jakimi byli przed podróżą. Łączy ich to, że każdy zmierza do swojego końca świata i swego rodzaju destrukcji.

" Będzie to najpiękniejszy koniec świata. Jedyny. Innego nie będzie."

Początkowo miałam ogromny problem ze stylem pisania autora. Te powtórzenia działały mi na nerwy, wybijały z historii, irytowały. Z każdym rozdziałem zaczynałam się do tego przyzwyczajać i nawet na sam koniec styl mi odpowiadał. Co do treści - Chciałam doszukać się tu sensu i logiki, lecz nie potrafiłam jej znaleźć. "Koniec..." to historia na pewno nietuzinkowa i taka, która nie trafi w gust każdego czytelnika. To historia w której wiecznie pada deszcz a koniec świata wisi w powietrzu. Czy jestem fanką? Raczej nie, ale cieszę się, że mogłam przeczytać tak inną pozycję. Wiem też jedno - autor zrobił zabawną antyreklamę Bydgoszczy ;) Dzięki niemu moja noga tam raczej nie postanie ;)