(Nie) miłość. Z tobą i bez ciebie recenzja

Cecylia z zawodu ornitolog, miłośniczka przyrody i świętego spokoju. Od jakiegoś czasu wiecznie niezadowolona ze swojego małżeństwa, zastanawia się nad rozwodem z mężem bo wg niej jej małżeństwo nie wygląda tak jak na początku czyli 14 lat temu.

Wiktor z zawodu wykładowca prywatnie mąż Cecylii(od jakiegoś już czasu tylko na papierze) myśli o rozwodzie bo uważa, że potrzebuje świeżości

W życiu każdego człowieka przychodzi taki moment, w którym niezależnie od tego jak silni jesteśmy potrzebujemy wsparcia, dodania otuchy. Takim momentem może być np pogorszenie stanu zdrowia w wyniku wypadku itd. Załamanie się z powodu niepełnosprawności i trudniejszego funkcjonowania w jej towarzystwie jest czymś całkowicie zrozumiałym. Jednak jeśli trwa zbyt długo i przeradza się w użalanie nad sobą potrzebna jest właśnie osoba. która z jednej strony pocieszy w trudnym momencie,ale kiedy trzeba także potrząśnie człowiekiem i da do zrozumienia, że życie toczy się dalej i trzeba walczyć.

W żadnym nawet najlepszym małżeństwie nie jest tylko idealne w każdym zdarzają się momenty trudne bo każde z małżonków pochodzi z innych rodzin ma inne przyzwyczajenia. Ważne, abyśmy z tą odmiennością potrafili się się kochać i akceptować mimo, że niektóre nawyki mogą być denerwujące.

Miłość to wspieranie się w dobrych i złych chwilach. Moim zdaniem bohaterowie książki zaczęli w sobie nawzajem dostrzegać to co im się w sobie nawzajem podobało zaraz po ślubie. Dzięki trudnościom z jakimi niespodziewanie przyszło im się zmierzyć mogli poznać siebie nawzajem od nowa spędzać ze sobą więcej czasu co ich do siebie powoli z powrotem zbliżało, przez co oboje w samotności zaczęli się zastanawiać czy rozwód to dobry pomysł… Wg mnie jeśli małżeństwo boryka się z jakimiś problemami to pozwala na jeszcze lepsze poznanie siebie wzajemnie, poznanie sposobu radzenia sobie w sytuacjach trudnych bo jeśli w małżeństwie działoby się tylko dobrze nie mielibyśmy takiej sposobności. Jeśli mąż i żona się kochają to wspieranie siebie, pomaganie sobie w trudnych momentach jeszcze bardziej scala małżonków, a przynajmniej u większości małżeństw jakie znam tak właśnie jest(W moim także 🙂 )

Jest to książka bardzo życiowa bardzo dobra choć szczerze przyznam, że tak od 70 strony wcześniej dla mnie to było takie właśnie użalanie się nad sobą czego ja ani w książkach ani w życiu nie lubię. Pomimo, że jestem osobą z niepełnosprawnością, a dużo ludzi uważa właśnie, że osoby niepełnosprawne są osobami użalającymi się nad sobą, a często są takie bo mają na to przyzwolenie społeczeństwa jako, że żyje im się trudniej itd. Jest to jednak mylne przeświadczenie bo osoby z niepełnosprawnościami mogą cieszyć się życiem(w każdym jego aspekcie) tak samo jak zdrowi ludzie korzystać z życia mimo swojej niepełnosprawności mimo ograniczeń. Polecam tą książkę wszystkim.