Noc, w której zniknęła recenzja

Niewielu jest zagranicznych autorów, po których książki sięgam regularnie i bez wahania, ale niewątpiliwie można do nich zaliczyć Lisę Jewell. Polubiłam jej twórczość przede wszystkim za klimat, jaki kreuje w swoich powieściach. Ta najnowsza jednak się do takich nie zalicza.
"Noc, w której zniknęła" to historia inna niż te, z jakimi kojarzę autorkę. Może wynika to z młodego wieku głównych bohaterów, może z tego, że główny wątek dotyczył zaginięcia, trudno jednoznacznie ocenić. Najważniejsze jest jednak to, że inne wcale nie znaczy gorsze, bo i w takiej odsłonie Jewell się sprawdziła.
Konstrukcja powieści idealnie pasowała do fabuły - poznawaliśmy wydarzenia teraźniejsze z perspektywy pisarki Sophie, a jednocześnie Tallulah opowiadała nam jak doszło do tego, że zniknęła, a wraz z nią jej chłopak Zach.
Chyba nie spodziewałam się, że będzie to tak emocjonalna książka. Trudno się jednak dziwić skoro trzeba było się mierzyć z uczuciami matki, która nie ma pojęcia, co stało się z jej córką, a poza tym ma pod opieką jej synka. Opis jej przeżyć nie był podkoloryzowany, co mocno we mnie uderzyło, najczęściej bowiem wygląda to tak, że wszystko wokół nieobecnej osoby jest wyidealizowane, a tutaj było takie zupełnie normalne, przez co wydawało mi się jeszcze bardziej autentyczne.
Zrobiło na mnie wrażenie to, jak rozegrana została cała intryga, choć proces dochodzenia do prawdy trochę mi się dłużył. Rozumiem, że chodziło o pokazanie wszystkich aspektów sprawy, a w szczególności towarzyszących jej emocji, ale w niektórych fragmentach zupełnie nic się nie działo. Zabrakło mi dynamiki w tej fabule, jej tempo było mocno nierówne, dominowała jednak pewna monotonia.
"Noc, w której zniknęła" to książka, w której coś po prostu mi nie zagrało, od tytułu począwszy, a na braku akcji skończywszy. Nie zmienia to jednak faktu, że pod względem psychologicznym to całkiem niezły thriller. Lisa Jewell poniżej pewnego poziomu nie schodzi, więc już nie mogę się doczekać jej kolejnej powieści.
Moje 7/10.