Humaniści w kosmosie recenzja

Pierwszą recenzencką książką w tym roku zostaje zbiór opowiadań pod tytułem Humaniści w kosmosie i powiem szczerze, że mam bardzo mieszane uczucia. Z jednej strony od razu wiadomo, że opowiadania nie są do końca na poważnie i podtytuł “groteski science fiction” pasuje idealnie ale poziom opowiadań to istna sinusoida.

Pierwsze skojarzenie to Douglas Adams z jego wyprawą Autostopem przez galaktykę chociaż literacko odrobinę niższych lotów, z drugiej mamy opowiadanie wyglądające jak jedna z przygód pilota Pirxa ze zbioru opowiadań Lema, a nawet dostajemy klimaty przypominające komizm i styl Pratchetta. Wszystko przerysowane, irracjonalne i groteskowe.

Styl i język w jednym opowiadaniu jest bardzo męczący i odtwórczy, a w kolejnym jest oryginalny, szalenie obrazowy i przyjemny w odbiorze. Czuć nierówny poziom i bardzo różny styl.

Finalnie sama książeczka jest ciekawą odskocznią od prawdziwego, poważnego science fiction. Nieco ponad 200 stron to szybka i w miarę przyjemna lektura, która choć w pewnym stopniu spodoba się nie tyle fanom fantastyki naukowej co ciekawym oryginalnej literatury.