Inkwizytor recenzja

Pierwsza część cyklu pt. " Znachor ", sprawiła mi wielką przyjemność. Trafiła w mój gust smakosza kryminałów i thrillerów, dlatego zaraz po skończeniu czytania sięgnęłam bezzwłocznie po drugi tom.

Po dwóch latach od strasznych zdarzeń i morderstw które miały miejsce na terenie całego kraju, gdzie ofiarami bezwzględnego mordercy padali uzdrowiciele, niespodziewanie pojawia się Inkwizytor. Nie byłoby w tym nic dziwnego gdyby nie fakt że w/w zwyrodnialec popełnił przed laty samobójstwo. I tym razem ofiarami padają wszelkiego rodzaju hohszsztaplerzy i oszuści zajmujący się " leczeniem " ludzi. Inkwizytor nie byłby sobą, gdyby i tym razem nie stosował wymyślnych tortur doprowadzających do śmierci, odwzorowanych z czasów gdy palono czarownice na stosie.

Pierwsza połowa książki w znacznej części poświęcona jest rysowi historycznemu co choć ciekawe spowodowało u mnie dość duże znużenie. W drugiej połowie autor odpuścił już tej żmudnej praktyki i pozostał już tylko kryminał/thriller i pogoń za szaleńcem.

Autor bardzo dokładnie nakreślił rys psychologiczny głównego bohatera który jest ścigany już od początku cyklu. Nieuchwytny i bardzo inteligentny z dobrym przygotowaniem do swojego procederu morderca, znów wymyka się policji i śmieje im się w twarz.

Pomysł na fabułę nietuzinkowy, choć praca służb ścigania jest mocno schematyczna. Akcja jest wartka z częstymi zwrotami pełna zaskoczeń. Powieść czyta się szybko a dzięki ogromnej ilości dialogów szybko posuwamy się do przodu i dochodzimy do zaskakującego zakończenia. Czy to na pewno koniec a morderca jest zamknięty za kratkami więzienia?

Obie części oprócz bohaterów łączy również identyczny modus operandi mordercy który znów wysyła listy do ofiar i uskutecznia śmiertelne odliczanie zdradzając miejsce zbrodni. Jednak tym razem ofiar ma być mniej. Ale czy to ma jakieś znaczenie dla potencjalnych ofiar?

Pan Michał Śmielak i tym razem ubarwił swoją książkę humorem który jest niezwykle pożądany w kryminale pełnym śmiałych i bezwzględnych obrazów śmierci.

Druga część trochę mniej mi się podobała niż pierwsza ale to jest naprawdę bardzo dobra lektura po którą warto sięgnąć. Czekam na ciąg dalszy.