Inkub recenzja

Przeglądając instagrama natknęłam się na ładne zdjęcie jednego z bookstagramowiczów, z książką Artura Urbanowicza pt. Inkub. Przeczytałam opis pod zdjęciem i stwierdziłam, że muszę ją kiedyś przeczytać. Parę miesięcy później natknęłam się na nią będąc w bibliotece. Od razu wypożyczyłam i po przeczytaniu zaczętej już książki, zabrałam się za Inkuba. Ale nie spodziewałam się czegoś tak dobrego.

Głównym bohaterem jest Vyatautas Cesnauskis, policjant z Suwałk. Po incydencie pod klubem, w którym brał udział wraz ze swoim najlepszym przyjacielem, zostali przydzieleni do pomocy przy sprawie zgonu starego małżeństwa. Gdy tylko dojechali do wioski telefony zaczęły im wariować, z tego co się dowiedzieli działo się tak przez rudy metalu, które znajdowały się głęboko pod ziemią. Niestety utrudniało im to pracę, ponieważ musieli się rozdzielić żeby porozmawiać z mieszkańcami wioski. Po oględzinach poszli na miejsce zgonu. Dwoje staruszków zmarło w trakcie snu, ale nie wyglądało to na typową śmierć, ponieważ ich ciała wyglądały jakby były pokryte popiołem. Na miejsce wezwany został koroner. Po dłuższym czasie wszyscy opuścili mieszkanie. Z niewiadomych powodów budynek nagle się zawalił, a po małżeństwie nie zostało nic poza prochami. Podczas omawiania sprawy, dowiedzieli się, że jeden z policjantów od dłuższego czasu interesuje się historią wioski w której właśnie przebywali. Mówił on o dziwnym zachowaniu mieszkańców, nagłej agresji, morderstwach i samobójstwach sprzed kilkudziesięciu lat. Twierdził że w Jodoziorach dzieje się coś dziwnego za sprawą czarownicy, która jak wynika z opowieści miejscowych kiedyś tu mieszkała. I po 40 latach historia zatacza koło. Oczywiście policjanci go wyśmiali, więc ten wziął samochód i wrócił do Suwałk. Parę godzin później dowiedzieli się, że popełnił samobójstwo. Vyatautas przejął się tą sprawą i zaczął własne dochodzenie, ponieważ nie wierzył, że ten młody chłopak mógłby zrobić coś takiego...

W trakcie śledztwa zaczynał wierzyć w historię, którą usłyszał i zaczął spędzać coraz więcej czasu w nawiedzonej wiosce nie wiedząc co go czeka po odkryciu pewnych informacji...

Książka wciąga czytelnika od pierwszych stron. Jest opisana z dwóch perspektyw, policjanta o którym mowa wyżej i mieszkańców Jodozior sprzed 40 lat, która nakreśla nam całą sytuację tych dziwnych zachowań. Czyta się ją przyjemnie, jest przepełniona strachem i odwagą bohaterów. Muszą zmierzyć się ze złem, które zostało zesłane na wioskę. Czy Vyatautasowi uda się dojść do sedna sprawy i odkryć dlaczego tylko tam dzieją się tak okropne rzeczy? Tego trzeba dowiedzieć się na własną rękę zanurzając się w pełnej grozy lekturze. Polecam ją wszystkim, którzy lubią kryminalne zagadki i zło czające się za rogiem.