Dzieje Tristana i Izoldy recenzja

"Dzieje Tristana i Izoldy" to druga, zaraz po dramacie o Romeo i Julii, najbardziej znana opowieść o nieszczęśliwej miłości. Celtycka legenda o Tristanie i Izoldzie to opowieść przekazywana sobie z ust do ust, w różnych wersjach, spisana kilkakrotnie, ale osobą, która przyczyniła się do jej zebrania, zrekonstruowania i upowszechnienia jest Joseph Bédier. Wydawnictwo MG postanowiło na nowo ukazać nam tę historię, wydając ją w pięknej okładce, z ciekawymi ilustracjami autorstwa Jacquesa Marie Gaston Onfray de Breville, francuskiego artysty, zwanego Job, znanego z ilustracji historycznych, zwłaszcza przedstawiających Napoleona (swoją drogą, rysował też żołnierzy z Legionów Polskich).

Trudno powiedzieć coś nowego o tak znanej i omawianej historii, chciałabym tylko zwrócić uwagę na fakt, że została ona napisana tak prosto i zarazem dosadnie, że czyta się ją z łatwością i dużą przyjemnością. Ogólnie język i konstrukcja tej historii są przystępne, a częste zwroty do do odbiorców nawiązują do tradycji ustnego przekazu. Te proste słowa są zarazem pełne treści i pewnego rodzaju poetyczności, co jak sądzę jest dużą zasługą tłumacza. Warto też zwrócić uwagę na to, że przekład pana Żeleńskiego, chociaż stworzony ponad 100 lat temu, nie jest wcale przestarzały, nie brzmi dziwnie dla współczesnego czytelnika, posiada też różne objaśnienia. 

"Dzieje Tristana i Izoldy" to romans rycerski, nie brak tu więc elementów tradycji rycerskiej, takich jak honor i odwaga. Znajdziemy w tej historii też nieco elementów fantastycznych, tak częstych w legendach, a wśród nich nawet smoka, którego nasz dzielny bohater pokonuje. Ogólnie dużo się dzieje w tej opowieści, zakochani napotykają wiele przeszkód i intryg, przeżywają różne przygody, spotykają dziwne postacie. 

Jeśli ktoś jeszcze nie zna legendy o Tristanie i Izoldzie to bardzo polecam przeczytać tę książkę, ma ona w sobie wiele mądrości i jest bardzo przystępna, mimo iż sama ta historia pochodzi z czasów dość zamierzchłych. Z kolei osobom, które już tę opowieść znają, polecam przypomnieć ją sobie, chociażby teraz, w okolicach święta zakochanych, może być bowiem ciekawym spojrzeniem na miłość silniejszą od życia i śmierci...

Książka przeczytana w ramach Olimpiady Czytelniczej