Koniec człowieczeństwa recenzja

Clive Staples Lewis, autor niezapomnianej serii książek dla dzieci cieszy się ogromną sławą i popularnością. Choć to „Opowieści z Narnii” przyniosły mu rozgłos, niemniej jednak to jego twórczość eseistyczna i krytyczna wyniosła go do rangi autorytetu.

Tomik „Koniec człowieczeństwa” zawiera trzy eseje – „Ludzie bez torsów”, „Droga” i tytułowy „Koniec człowieczeństwa”, które autor wygłosił w lutym 1943 r., jako cykl wykładów w King’s College w Newcastle. Wspólnym tematem wszystkich tekstów jest problem etyki i moralności.
Krótko mówiąc autor wysuwa twierdzenie, że moralność jest jednym z elementów natury człowieka. Jest czynnikiem łączącym wszystkie religie, występuje w każdej filozofii. Edukacja powinna rozwijać w ludziach etyczne wartości, a nie tylko dbać o stan ich wiedzy i ćwiczyć intelekt. Rozwój świata, pęd ku nowoczesności sprawia, że zatracają się najistotniejsze wartości w naszym życiu, a szeroko rozumiana moralność i człowieczeństwo schodzą na dalszy plan.
Tym co uderza w esejach Lewisa jest ich uniwersalność. Pokuszę się nawet o stwierdzenie, że w czasach obecnych teksty te są nawet bardziej aktualne niż siedemdziesiąt lat temu. Dzisiejsze społeczeństwo żyje w biegu, podstawowe wartości moralne już dawno zastąpione zostały słowem „tolerancja” i „racjonalizm”, a rozwój nauki odbywa się bez względu na konsekwencje. Ciekawa jestem co na temat kondycji współczesnego świata miałby do powiedzenia autor.
Ciężki, akademicki styl pisarza sprawia, że nie jest to książka dla masowego odbiorcy. Jej lektura wymaga ciągłego skupienia i koncentracji. Z kolei czytelnicy, którzy oczekują od książek nie tylko rozrywki, ale czegoś więcej, będą zachwyceni, gdyż proza C.S. Lewisa to prawdziwa intelektualna uczta. Eseje zawarte w tomiku zmuszają do myślenia, poruszają sumienie, są jak kamień w bucie, który cały czas uwiera. Przecież wszyscy widzimy w jakim kierunku zmierza dzisiejszy świat, a jednak nie robimy nic, aby zapobiec całkowitemu upadkowi moralności. Nawet jeśli się buntujemy, to robimy to w ciszy własnych domów. Nikt z nas nie chce zostać wyśmiany, nazwany zacofanym i staroświeckim. Ta niewielka książeczka jest jak mocne uderzenie pięścią w stół, które ma szansę obudzić tych będących w letargu. Jeśli dzięki lekturze Lewisa choć jedna osoba zmieni swoje podejście do życia, to znaczy, że warto było wydać ten tomik.
Zachęcam wszystkich również do zerknięcia na obraz Hieronima Boscha, którego fragment znajduje się na okładce książki. Pomyślcie choć chwilę ile człowieczeństwa pozostało jeszcze w nas samych.
Polecam!