Ławrusznik recenzja



“Ławrusznik” Pauliny Jurgi to pierwszy tom kolejnej serii tej autorki. Seria gruzińska zaczyna się z przytupem, ponieważ dawno tak dobrego romansu mafijnego nie czytałam, oczywiście nie licząc innych książek tej autorki. Zawsze stroniłam od romansów mafijnych, a tym bardziej od erotyków osadzonych w mafijnych światkach, lecz seria Matrioszka była tak genialna, że nie mogłam się doczekać kolejnych książek autorki osadzonych w tym samym świecie pełnym zbrodni, mafijnych porachunków oraz miłości, która wydaje się nie na miejscu. Tym razem cofamy się trochę w czasie, by poznać prawdę o kilku wątkach nadmienionych w trzecim tomie serii Matrioszka. Historia jest wypełniona nie tylko krwią, lecz i namiętnością, podrygami serca i upadkami nadziei. Seria została poświęcona Igorowi, gruzińskiemu Rzeźnikowi, którego poznaliśmy w “Matni”. Jeśli poszukujecie porywającej a zarazem dopracowanej w każdym szczególe książki to polecam wam bardzo “Ławrusznika” oraz serię Matrioszka.

Igor Wasin wychował się w domu, w którym brakowało miłości, za to brutalności i przemocy było aż za dużo. Jego przyszłość od samego początku był związana z gruzińską mafią. Obecnie oczekuje się od niego tylko jednego, posłuszeństwa, będąc egzekutorem nie miał prawa się zakochać, lecz serce nie sługa. W chwili, gdy poznał Sofie, bezdomną, zagubioną, lecz zaradną dziewczynę jego serce znów zaczęło bić. Uczucie jakim do niej pałał było gwałtowne i obezwładniające. Miłość tej dwójki jest nie na rękę bratu Igora, który miał inne plany na przyszłość swojego brata, dlatego zrobi wszystko by rozdzielić tę dwójkę za wszelką cenę.

Uwielbiam twórczość Pauliny Jurgi i powtarzam pewnie to już nie pierwszy raz, ale dynamika, którą wprowadza w swoje książki porywa mnie od pierwszych stron. Brutalność, która wylewa się z prawie każdej strony, nie zniechęciła mnie do czytania, wręcz przeciwnie, umacnia mnie w przekonaniu, że gdzieś tam na świecie mogłaby się wydarzyć taka historia.

Bardzo podobają mi się nawiązania do kultury gruzińskiej, jedna przypowieść o tym jak powstała kobieta, była na tyle ciekawa, że szukałam jej jeszcze w Internecie. Dzięki dokładnemu przygotowaniu się autorki do pisania książek o gruzińskiej mafii, można doświadczyć perfekcyjnego kunsztu pisarskiego, nie zostało tu umieszczone nic, co by nie było spójne czy niedopracowane. Styl jakim się posługuje autorka jest przystępny, bardzo dobrze czytało mi się całą książkę i z utęsknieniem rozglądam się za kolejnymi dwoma tomami, które są przede mną.

Bohaterowie tej książki, są bardzo wyraźni i charakterni. Ten kto czytał “Matnie” wie jakie zakończenie czeka tę dwójkę, lecz mimo tego szok, który towarzyszył mi przy lekturze końcówki książki był ogromny. Autorka zadbała by jej powieść wstrząsnęła czytelnikiem, lecz również udało jej się zapewnić mi emocjonalny rollercoaster. Jeśli oczekujecie słodkiej miłosnej historii, to nie jest książka dla was. Jest to historia brutalna, mocna, krwawa, lecz zarazem tak dobrze napisana, że z całego serca polecam ją każdemu i nie boję się nazwać ją książką idealną, której z czystym sumieniem mogłabym dać 11/10.