Terapia recenzja

Wow! Co to była za książka! Czytanie jej to było dopiero przeżycie! 🔥
Główną bohaterką "Terapii" jest Luiza - młoda kobieta, która walczy z traumą i demonami przeszłości. Już od pierwszych stron poznajemy jej życie, jej świat i rzeczywistość. To ona opowiada nam całą historię, dzieli się bolesnymi wspomnieniami i ciągle obecnym niepokojem. Gdy dochodzi do kontaktów z mężczyznami, Luiza zawsze jest podejrzliwa. Nie może oprzeć się wrażeniu, że coś jest nie tak ... I czytelnik również. Ale skąd biorą się te złe przeczucia? I na czym polega tytułowa terapia? Oj, w tej książce jest wiele nieoczywistych spraw, o których początkowo nie mamy pojęcia. I zapewniam Was, że nic nie jest takie jak nam się wydaje.

"W życiu często ulegamy zgubnemu złudzeniu kontroli. To dlatego kiedy rzeczywistość rozjeżdża się z naszymi oczekiwaniami, jesteśmy tak bardzo zaskoczeni. Los zastaje nas z nisko opuszczoną gardą i uśpioną czujnością, a rzeczywistość dramatycznie rzadko stosuje taryfę ulgowa, wręcz stroni od niej, lubi rzucać nam największe kłody pod nogi. Z hukiem spadamy z piedestału i tłuczemy się tak mocno, że ból ćwiartuje naszą duszę na małe elementy, które za nic nie chcą później do siebie pasować. Przeżyłam kilka takich ciosów; oczywiście część pochodziła od ciebie".

Kolejny raz przekonałam się, że Klaudia Muniak potrafi zmieścić na niecałych 300 stronach mocną i oryginalną historię oraz sprawić, że fabuła staje się interesująca i ekscytująca z każdą następną kartką. "Terapia" okazała się bardzo dobrym thrillerem psychologicznym, który spełnia swoje zadanie na 100 %. Praktycznie od razu zaangażowałam się w losy Luizy, choć przyznam, że jest bardzo specyficzną postacią. Byłam strasznie ciekawa jej zachowania. Autorka precyzyjnie ale też w tajemniczy sposób opisuje jej myśli, działania i uczucia, dzięki czemu mamy możliwość i wręcz zanurzamy się w jej sposobie myślenia. Historia Luizy jest trudna i skomplikowana ale doskonale napisana. W "Terapii" pojawiają się też fragmenty mogące wywołać gęsią skórkę. Ja tak miałam przy scenie z bocianem (kto czytał, ten wie dlaczego ;)).

Uważam tę książkę za idealny przykład thrilleru na jesień: wystarczy kilka godzin na przeczytanie, do tego deszcz i mrok za oknem, a to z pewnością jeszcze bardziej wpłynie na nasze wrażenia. Polecam!