Soften me again recenzja

Kto czytał poprzedni tom, doskonale wie, jak potoczyły się lody bohaterów. Dlatego pamiętajcie, że aby nie psuć sobie elementu zaskoczenia, możecie pominąć moją opinię, jeśli będziecie dopiero czytać te historie.

Mija kilkanaście miesięcy, które nie były łatwe, Willow postanowiła wrócić do Londynu, w rodzinne strony. Dzięki swoim życiowym osiągnięciom, otwiera swoje własne studio taneczne. Spełnia się zawodowo, jednak brakuje jej odrobiny szczęścia w życiu prywatnym. W jej głowie ciągle siedzi nie kto inny, jak Victor Daft.

Chłopak dostał po czterech literach od życia. On również nadal jest sam, chociaż jak dobrze pamiętamy, obok niego istnieje pewna mała osóbka. Minione miesiące były bardzo trudne, najgorsze z możliwych. Wszystko się posypało.

Czy ponowne, krótkie spotkanie tej dwójki zasieje ziarenko, z którego wykiełkują owoce? Raz złamane serce może zostać posklejane, tylko czy w każdym przypadku?

Od samego początku przepadłam dla książek napisanych przez Weronikę. Uwielbiam tę dawkę uczuć, emocji, którą przekazuje nam w swoich historiach. Oczywiście i tym razem, nie było inaczej.

Willow i Victor zagościli w moim sercu już przy pierwszym tomie. To właśnie wtedy wszystko legło w gruzach i nie mogłam pozbierać się po zakończeniu. Teraz są już nieco starsi, mieli czas na zdystansowanie się do pewnych spraw, dojrzeli do tego, aby móc ponownie spojrzeć sobie w oczy.

Ogromnym plusem było dla mnie to, że nasz bohater bardzo się zmienił, otworzył się na okazywanie tego, czego chce. Willow również zaczęła stawiać poważniejsze kroki w swoim życiu.
To, co sie nie zmieniło: nadal uparci, nadal potrafiący sobie dogryźć i nadal tak bardzo sobą zafascynowani. Nie można odmówić im chemii, którą ociekającą. Tu nawet każde, przeciągłe spojrzenie, subtelny dotyk, potrafiły wywołać u mnie gęsią skórkę.

Dzięki kreacji postaci czy samej fabuły, miałam możliwość przebrnięcia przez wiele emocji. Chociaż polały się też łzy, na pewno były tego warte i rekompensowane wieloma uśmiechami.

Motyw drugiej szansy został przedstawiony idealnie. Czas odegrał kluczową rolę, świetnie ukazując, że nie zawsze ten konkretny moment jest tym właściwym. Utracone zaufanie, które i tak ciężko było wypracować, może być ogromną przeszkodą. Co tym razem wygra walkę? Serce czy rozum?

Wielkie znaczenie mają w tej historii marzenia. Te małe i te większe. Książka pokazuje, że czasem, droga do ich spełnienia może być bardzo trudna, ale sama chęć ich spełniania, dążenie do nich, może przynieść nam wiele dobrego.
Nawet ta dłuższa droga może okazać się tą właściwą, na końcu której czeka na nas wszystko, czego oczekiwaliśmy.