Nigdy nie będę twoja recenzja

Regan ucieka przed swoim prześladowcą do Szkocji, gdzie mieszka jej siostra Robyn. Liczy na siostrzanie pojednanie i wybaczenie. Thane stara się pogodzić rolę ojca z powrotem do pracy na pełen etat. W trakcie poszukiwań pomocy domowej, okazuje się, że Regan jest idealną kandydatką, a dzieci pokochały ją od pierwszego wejrzenia....

To już drugi tom serii o rodzinie Adair z akcją osadzoną w malowniczej Szkocji. Przede wszystkim sam styl autorki urzekł mnie od pierwszej przeczytanej książki. W jej powieściach każdy element jest dobrze wyważony, od interesujących opisów przyrody i architektury, wielowymiarowych bohaterów, ważne poruszane tematy czy elementy sensacyjno-kryminalne.

Chociaż w przypadku tej książki miałam moment zwątpienia przez około 80 stron, kiedy naprawdę się nic nie działo i nie byłam do końca pewna, w którą stronę pójdzie ta historia. Jednak autorka mnie nie zawiodła i spowrotem wciągnęła mnie dramaty rodziny Adairów.

Bardzo podobało mi się przybliżenie zabytku architektury w postaci zamku Dunrobin wraz z jego plastycznym opisem, który z łatwością mogłam sobie wyobrazić i razem z bohaterami go zwiedzić. A po skończonej lekturze przejrzałam kilka stron internetowych na jego temat.

W tej części autorka oprócz relacji romantycznej między głównymi bohaterami skupiła się przede wszystkim na opisywaniu budowanej przez Regan więzi z dziećmi Thane'a oraz przedstawienie go w roli ojca. Wszystkie sceny z dziećmi wydawały się takie niewymuszone i naturalne, a sam romans był w moim odczuciu niejako dodatkiem do tworzonej przez nich "rodziny".

Pomimo młodego wieku Regan niczego bardziej nie pragnęła, jak stworzyć dom dla tych niezwykłych dzieci, które doświadczyły tak ogromnej straty. Była zdeterminowana i gotowa na walkę nie tylko o dzieci, ale również ich ojca.

Natomiast Thane miotał się jak ptak uwięziony w otwartej klatce, który nie może znaleźć wyjścia. Z jednej strony pragnął Regan, a z drugiej strach paraliżował go do tego stopnia, że ranił dziewczynę raz za razem.

Niewątpliwie plusem jest regularne pojawianie się postaci z części pierwszej Robyn i Lachlana, których uwielbiam. Mogłam dowiedzieć się co u nich słychać i poznać ich plany na przyszłość.

Dodatkowo cała rodzina Adair, będąca skupiskiem zupełnie różnych osobowości i charakterów, którzy mnie osobiście fascynują. Nie mogę się doczekać kolejnego tomu. Liczę na to, że następny tom będzie dotyczył Brodana.

Najlepsza scena? Bez dwóch zdań scena w bibliotece pomiędzy Regan a Thanem w noc sylwestrową. Oj polały się łzy, a emocje ściśnięły za gardło.

Polecam Wam Nigdy Nie Będę Twoja, bo to piękna historia o miłości, poświęceniu i odwadze w dążeniu do szczęścia. W sam raz na te jesienne dłuższe wieczory.