Raz wiedźmie śmierć recenzja

Rodzina Biesów to najprawdziwsza rodzina wiedźm i magów. Seniorka rodu Agrea właśnie stała się podejrzaną w zabójstwie swojego eks-eks męża Magusa. Jej córka Tamara i zięć Balt wychowują dwoje dzieci: dorastającą córkę Dragomirę i Sata, który właśnie musi stawić czoła Czarodzielnicy- jej pomyślne przejście potwierdzi jego magiczne umiejętności. Jakby tego było mało w okolicy pojawiają się łowcy czarownic, a zza grobu powstaje nestorka rodu ciotka Ariana... Prawdziwy kocioł!

Po “Złodzieju Dusz” i przygodach policjantki Dory Wilk przyszła pora na kolejną książkę z gatunku fantasty osadzoną w rodzimych realiach. Tym razem wybieramy się do Krakowa.

Książka może wydawać się na początku przytłaczająca, ponieważ wprowadza prawie wszystkie wątki od razu i powstaje pomieszanie z poplątaniem. Dlatego też na początku lektura szła mi dość opornie. Było jednak w niej coś fascynującego i postanowiłam dać jej szansę.

I nie myliłam się. W dalszym ciągu wątki zaczynają składać się w logiczną całość, wszystko się zazębia i wypełnia. “W raz wiedźmie śmierć” otrzymujemy barwne postacie, które mają szansę na ciekawe rozwinięcie w dalszych tomach. Nie można powiedzieć, że członkowie rodziny Bies są krystalicznie biali, ale też nie są źli. Moją ulubienicą zdecydowanie została Agrea Dytko, chciałabym na starość mieć takie podejście do życia jak ta zwariowana czarownica. Zafascynowała mnie też jej córka Tamara, ale tu już nie zdradzę nic więcej.

Jako iż jest to lektura o magii, to nie zabrakło w niej prawdziwych zaklęć magicznych, odniesień do wierzeń słowiańskich czy laleczek voodoo. Całość oddaje prawdziwy czarujący klimat.

Historia na początku zdawała się być odpowiednia dla dzieci i młodszej młodzieży. Jednak im dalej w las, tym bardziej zmieniałam zdanie. Końcowe rozdziały naprawdę potrafią zjeżyć włos na głowie. W dodatku znajdziemy tu też takie motywy jak poszukiwanie akceptacji i swojego miejsca w świecie, straty i przełamywania swoich słabości.

Żałuję tylko, że książka kończy się jak dla mnie w najciekawszym momencie i że teraz muszę czekać na ciąg dalszy.