Nelly Rapp i wilkołaki recenzja

🐺 „Ich oczy stają się żółte, ciało porasta włosami i chcą jeść wyłącznie mięso. Po przemianie polują samotnie lub całym stadem, w białym blasku księżyca w pełni.
Innym znakiem rozpoznawczym jest to, że wilkołak nigdy się nie śmieje” 🐺

Dzisiaj przeczytałam książkę inną niż zwykle, bo dla młodych czytelników 😉 Szukałam w bibliotecznym katalogu czegoś o wilkołakach, ale w tym temacie jestem trochę zielona, więc powiedziałam sobie „dobra, niech będzie cokolwiek” i o to jest - mała agentka Nelly Rapp na tropie wilkołaków 🤪

Wiecie... to nie było takie złe! 😁 Gdybym miała trochę mniej lat niż teraz mam albo czytała to z własnym dzieckiem, to mielibyśmy dużo radości z lektury. Historyjka fajnie przedstawia te potwory, a widzę, że w tej serii są jeszcze inne przygody Nelly - w Upiornej Akademii, z Frankensteiniakiem itp. 🧟‍♂️ Akcja płynie szybko, wszystkie elementy się ze sobą łączą w logiczną całość. Temat wilkołaków jest świetnie wprowadzony dla młodego czytelnika, jest trochę strasznych momentów, ale też dużo humoru i przede wszystkim główna bohaterka jest zaradna i dzielna, jest dobrym wzorcem dla dziecka. W tekście nie ma żadnych trudnych terminów, a już się spotkałam z czymś takim, że sama nie rozumiałam niektórych słów w książce dla kogoś dopiero uczącego się czytać...

Wydanie jest kolorowe, w twardej oprawie, literki duże i przyjazne do czytania. Mnóstwo sympatycznych ilustracji przyciąga wzrok na każdej stronie, są autorstwa Christiny Alvner.

Nelly pomaga jej pies Londyn, który jest uroczy. Ja już sobie wyobrażam te zabawy z własnym zwierzakiem, po przeczytaniu książki. Zakończenie jest nieprzewidywalne, takie że czytając uśmiechałam się sama do siebie. Uwaga, zaspojleruję wam fabułę - urzekło mnie to, że aby odczynić wilkołaczą klątwę trzeba zjeść wegetariańską parówkę, wyć do fałszywego księżyca, np. lampy oraz zaśmiać się z czyjegoś żartu 😅

Bardzo mi się podoba takie pomysłowe podejście do tego motywu. Jakby ktoś szukał lektury dla dziecka na Halloween, to polecam 🐺