Honor. Opowieść ojca, który zabił własną córkę recenzja

Kartkujesz kolejne strony folderu biura podróży. Twoim oczom ukazuje się Jordania. Co wtedy myślisz? Petra, wielbłądy i cudne foteczki na Insta. A może gdzieś z tyłu głowy masz obraz kraju, gdzie kobieta nie ma żadnych praw, a honor jest nadrzędną wartością nad życiem?

Norweska dziennikarka przez kilka lat badała temat honorowych zabójstw w Jordanii. Przemilczane, często zapomniane. Tak by nikt o niech się nie dowiedział. By ofiary na zawsze przestawały istnieć. Za co spotkał ich tak okrutny los? Oskarżenia wydają się absurdalne. Rozmowa z nieznajomym, wygląd, który nie wpisuje się obowiązujący kanon. Za takie przewinienia grozi śmierć. Zastrzelenie, ukamienowanie. Jest splamienie honoru, musi też być kara.

Książka przedstawia losy rodziny Rahmana. Muzułmanina, który dla ratowania swojego honoru zabija i ciężko rani swoje córki. Choć los ciężko go doświadczył, sam stał się niejako ofiarą religii, nie potrafiłam mu współczuć. Zimny, wyrachowany, pozbawiony jakiegokolwiek kręgosłupa moralnego. Nawet po latach, nie żałuje tego, co zrobił. Straszna historia pokazująca, że człowiek przekłada honor nad życie swoich dzieci.

Ogromnym atutem opowieści jest wplecenie nie tylko historii, ale także tła religijnego takich zabójstw. Dzięki temu czytelnik jeszcze lepiej może zrozumieć ten problem. Nie przysłania ona jednak wątku Rahmana. Stanowi idealny balans pomiędzy losami rodziny a elementem społecznym.

Czytając, nie mogłam zrozumieć, jak najbliżsi mogą posunąć się do tak okropnego czynu. Brat, mąż, ojciec. Rodzina, która zamiast wspierać się, staje się nie jako katem. Kobiety, które powinny żyć, śmiać się i korzystać z życia są mordowane w imię tradycji. Te, które przeżyły, muszą się ukrywać, po to by nie dosięgła ich ręka sprawiedliwości. Sprawiedliwości, która za nic ma ludzką egzystencję.

Rewelacyjna książka dotykająca problemu, o którym wciąż mówi się za mało. Jak sama autorka stwierdza, może w skali kraju nie jest to duży problem, ale przecież każde życie jest cenne. I nic ani nikt nie powinien go zabierać.