Rytuały wody recenzja

Eva Garcia Saenz de Urturi to pisarka za wszech miar wszechstronna. Ponownie zabiera nas w podróż od hiszpańskiego miasteczka Vitorii w malowniczej prowincji Alava. Zaczynając od wątku podróżniczego, gdyby wyciąć kryminał – mamy autentyczny przewodnik turystyczny i przegląd związanych z miejscami akcji zwyczajami, faktami czy anegdotami historycznymi. Takie wstawki znacznie uwiarygadniają zarówno bohaterów jak i dodają smaku do tła całej fabuły, co nie jest bez znaczenia (weźmy np. Tytuł). Trzeba powiedzieć, że Autorka wykonała niesamowity ogrom pracy zbierając materiał do książki.

Jeśli mówimy o fabule, tym razem historia jest mroczniejsza i dużo bardziej „pozwijana”. Intryga kryminalna jest bardzo dobra, przy czym cała historia jest skreślona idealnie, nie ma bezsensownych wątków pobocznych czy innych zapychaczy stron. Wspomniane wcześniej wstawki kulturowo-historyczne de facto naprowadzają bohaterów, a w konsekwencji czytelnika na właściwy tor domysłów czy prób ułożenia fabularnych puzzli. Co już chyba będzie cechą trylogii, cała sprawa znów dotyka naszych bohaterów bardzo osobiście. Może nie bezpośrednio, ale pewne połączenia są, nie muszę mówić, że wymyślone w bardzo kreatywny sposób :) . Jeżeli nawet w pewnym momencie domyślamy się kto „za tym stoi” książka nie nudzi, bo przecież chcemy wiedzieć jak do tego doszło. W tym miejscu jeszcze jedna sprawa, mianowicie mam pewien problem ze sklasyfikowaniem powieści. Wobec nawarstwienia patologii i bezeceństw w fabule i atmosfery psychopatycznego antagonisty nie wiem, czy to jeszcze kryminał czy już thriller. Z całą pewnością autorka nie pozwala nam się nudzić podczas lektury.

Konstrukcyjnie powieść bardzo dobrze sklejona, choć jak dla mnie mogłaby być nieco krótsza. Uwielbiam w tego typu historiach nakładanie na siebie czasów, prowadzenie równoległej narracji w teraźniejszości bohaterów i ich przeszłości. Dla kryminalnej fabuły nie ma większego prezentu niż takie zakręcenie historii. Mózg czytelnika wchodzi na wyższe obroty, i aż przebieramy nóżkami „co dalej?!”. Rozdziały krótkie, trzymające się danego zagadnienia fabularnego czy (jeśli można użyć tego stwierdzenia co do powieści jako gatunku literackiego) konkretnej „sceny” – ułatwiające poruszanie się po fabule, książka ze względu na swoją objętość może, dzięki takiemu zabiegowi, być odłożona na później bez obawy, że zapomnimy, czy po dłuższej przerwie pogubimy się w historii.

Podsumowując króciutką opinię, to bardzo dobry kryminał z naleciałościami thrillera. Miłośnicy intryg kryminalnych będą zadowoleni, zwolennicy wartkiej akcji może mniej, ale jak mówię, książka trzyma w napięciu godnym niejednego dreszczowca. I oczywiście klimatycznie España!

10.11.2019 r.