Rozbite lustro recenzja

Ta poruszająca powieść należy do klasyki współczesnej literatury katalońskiej i opisuje losy trzech pokoleń zamożnej hiszpańskiej rodziny, co sprawia, iż z całą pewnością nie będzie błędem, jeśli ktokolwiek nazwie ją sagą, gdyż nosi w sobie wszelkie jej znamiona. Cała historia rozpoczyna się w latach 70' XIX wieku, gdy Teresa Godroy zakochuje się w latarniku, który nie przyznaje się do bycia w związku małżeńskim. Kiedy córka handlarki ryb odkrywa, iż jest w ciąży, jej partner w końcu wyjawia prawdę, a dziewczyna zostaje sama. Jednak pewnego dnia iśmiecha się do niej szczęście, gdy Nicola Rovira wypatrzył ją z tarasu opery Liceu. Bogaty finansista oraz biedna handlarka biorą ślub, aczkolwiek mężczyzna nigdy nie dowiedział się o nieślubnym dziecku wybranki, ponieważ ta namówiła byłego kochanka do adopcji chłopca. To małżeństwo nie tylko zmieniło status społeczny Teresy czy uczyniło z niej damę, stało się też po śmierci Roviry trampoliną do wielkiego świata, w którym na drodze kobiety pojawił się dyplomata Salwador Valladaura - kolejny mąż. Nowożeńcy zamieszkują w wielkiej willi na obrzeżach Barcelony. Od tej pory to właśnie ten budynek będzie świadkiem wszelkich złotów i upadków, radości i smutków, narodzin i umierania poszczególnych członków rodziny, stając się niejako bohaterem tej książki.

To pozycja, która z pewnością wyróżnia się swoją niekonwencjonalnością w sposobie, w jaki została skomponowana. Nie przedstawia spójnej i ciągłej fabuły, a dzieje bohaterów poznajemy poprzez pojedyncze sceny. Czytelnik może z czasem odnieść wrażenie, iż sięgnął po kronikę rodzinną, w której poszczególne epizody przesuwają się przed oczami niczym flashbacki. Niestandardowa okazała się również forma, w jakiej zapisano dialogi. Autorka posiada oryginalny, obrazowy, momentami wręcz poetycki styl oddziałujący mocno na wyobraźnię odbiorcy, potęgując przy tym wrażenie z odbioru lektury. Choć to książka wielowątkowa oraz wielopostaciowa wszystko zostało dopracowane w najmniejszych szczegółach, a piękne opisy katalońskiej przyrody czy krajobrazów nie nużą, a zachwycają i wzbogacają całość.

Pisarce udało się znakomicie oddać realia przedstawionych czasów, a także życie hiszpańskiej arystokracji. W tej powieści nie brakuje zawiłości lub złożoności ludzkich losów, charakterów bądź relacji między danymi jednostkami, co sprawia, iż treść staje się jeszcze bardziej autentyczna. Ciekawe psychologiczne rysy bohaterów powodją z kolei, że postaci jawią się nam niczym prawdziwe osoby. Pokazując tym samym, że emocje, rozterki, zawirowania lub problemy dotykają każdego człowieka bez względu na jego stan majątkowy. Na pochwałę zasługują również wzmianki o wojnie domowej, która ogarnęła Hiszpanię w latach 1936 – 1939. W jej wyniku władzę w kraju przejęli nacjonaliści pod wodzą Francesco Franco. Mimo zeyw tej fabule są tylko nieliczne wtręty o tamtych wydarzeniach, czytelnik może odczuć napięcie oraz niepokój z nimi związane.

W tej powieści możecie zobaczyć to wszystko, w co obfitował ubiegły wiek. Liczne romanse, nieślubne dzieci, mezalianse albo małżeństwa z rozsądku. Namiętności, zdrada, zazdrość, sekrety i kłamstwa były na porządku dziennym, a hipokryzja wprost wylewała się na ulice. Pociechy tylko orbitowały gdzieś na granicy egzystencji swoich rodziców, a ich wychowanie czasami przedstawiało wiele do życzenia, co oczywiście miało ogromny wpływ na ich moralność bądź postępowanie. Nie brakuje tu również umiejących elementów realizmu magicznego, wątków paranormalnych oraz kontrowersyjnego tematu kazirodztwa.

Jednak moim zdaniem najbardziej zamienny w tej pozycji okazał się tytuł. Rozbite lustro w tym przypadku odnosi się do wielu kwestii. Po pierwsze sama struktura powieści – rozproszona, podzielona na części - przypomina właśnie takie pęknięte zwierciadło. Może również symbolizować upadek republiki, jak i rozpad rodziny czy schyłek pewnej epoki. Te wszystkie zawiłości wokół treści znakomicie zostały omówione w posłowiu, które jednocześnie przybliża odbiorcy całą twórczość Rodoredy.

To napisana z rozmachem nietuzinkowa, porywająca i niezwykle emocjonalna opowieść, w której każdy powinien znaleźć coś dla siebie. Zmusza do refleksji oraz zachwyca swoją wielowymiarowością, ukazując przy tym największe wady i słabości, ale też siłę i dobro tkwiące w człowieku.

Współpraca z serwisem sztukater.pl