Związanie losów. Kroniki Pierwszego Proroctwa recenzja



Kiedyś stroniłam od debiutów, wolałam czytać sprawdzone tytuły, przez co zamiast poszerzać swoją biblioteczkę, posiadałam kilka ulubionych książek do których wracałam bardzo często. W chwili, gdy powróciła mi chęć na czytanie dałam szansę innym autorom, lecz po raz kolejny ograniczałam się tylko do autorów zagranicznych, aż nadszedł czas, gdy to właśnie polski autor spytał się mnie czy nie zechciałabym przeczytać jego debiutu. Za każdym razem jest mi miło, a wiecie, dlaczego? A to dla tego, iż trafiam naprawdę na świetne debiuty. Tym razem było tak samo. W chwili, w której przeczytałam pierwsze strony książki Patryka Jaronia byłam tą historią oczarowana. “Związanie losów”, które są pierwszym tomem Kronik Pierwszego Proroctwa zachwyciły mnie mnogością wątków, które się świetnie zazębiają. Mroczny klimat, mnogość krwiożerczych potworów oraz intryg, które są dopracowane i bardzo przemyślane przez autora, co daje powieść, od której nie idzie się oderwać.

Świat jest niebezpieczny, jest pełen potworów, magia upadła a wojna spustoszyła ziemie, przez co stał się ona bardziej niebezpieczny niż był do tej pory. Ludzie otoczyli się kamiennym murem, wydaje się jakby zapomnieli o tym co czyha na nich poza nim. Sprawą tajemniczych zaginięć pewnej rasy zajmuje się kilku śledczych, za to na morzu pewien kapitan odkrywa nadzwyczajną anomalię, która wydaje się, na pozór, być odległym problemem. Na zachodzie zaś pewien generał wybiera się ze swoim oddziałem do puszczy, gdzie czyha na nich niebezpieczeństwo dosłownie na każdym kroku. W tym wszystkim znajduje się pewien uczony wyrwany ze swojego marazmu przez śmierć jednego z kolegów.

Uwielbiam wielowątkowość w książkach fantastycznych, z upragnieniem wyczekuję momentu, gdy wszystkie wątki się zazębią. Książka Patryka Jaronia przedstawia nam kilka wątków z pozoru nie połączonych niczym ze sobą, lecz w ostateczności na koniec książki już zaczęło mi coś świtać po głowie i przyznaję, że nie mogę się doczekać kolejnego tomu. Różni ludzie z odmiennych grup społecznych, każdy z nich zajmuje się czymś innym, lecz każdy znajduje się w niebezpieczeństwie. Na jednych czyhają potwory, na innych anomalie pogodowe a na innych fanatycy. Właśnie dzięki tej wielowątkowości książka tak bardzo mi się podobała.

Moim ulubionym wątkiem jest historia uczonego, który jest pośmiewiskiem dla jego uczniów i kolegów z uczelni. Profesor może się za to poszczycić pamięcią absolutną, w chwili, gdy zginął jeden z jego kolegów, coś się w nim zmienia i zaczyna się interesować tym co dzieje się wokół niego. A dzieje się bardzo dużo, intryga goni intrygę a historyk podejmuję sobie za punkt honoru odkryć to co inni ukrywają.

Nie jest to jedyny wątek, który mi się podobał, jest ich kilka i każdy na swój sposób mi się podobał, lecz wątek uczonego jest lekko zabawny, przez co przypadł mi najbardziej do gustu. Książkę czytało mi się dość przyjemnie, lecz kilka błędów wyłapałam, co nie powinno się wydarzyć na etapie książki już wydanej. Opisy były dość obszerne, lecz nie nużyły mnie, wręcz przeciwnie, czerpałam z nich wiedzę o nowym świecie jaki stworzył autor. Z przyjemnością sięgnę po kolejny tom a autorowi chciałabym podziękować za książkę do recenzji.