Dziwna Sally Diamond recenzja

Na irlandzkiej prowincji, tam, gdzie nawet komary nie dolatują, a już na pewno "kawałek za kompletnym odludziem" mieszka Sally Diamond. Dziwna Sally Diamond... Ta dorosła kobieta o specyficznym usposobieniu wiedzie uporządkowane, schematyczne życie, które wali się w dniu śmierci jej ojca. Od tej chwili krok po kroku poznajemy dramatyczną, upokarzającą historię życia czterdziestodwulatki.

Powieść umieściłabym w kategorii psychologicznego thrillera obyczajowego. Autorka w przejmujący i realistyczny sposób oddała osobowość aspołeczną, naznaczoną ogromnymi deficytami emocjonalnymi, dotkniętą mutyzmem wybiórczym, mizofonią i problemami z integracją. Historia jest opowiadana w większości z perspektywy Sally, co pozwala nam niemal wejść w jej głowę i lepiej zrozumieć jej ograniczenia. W miarę postępu fabuły dowiadujemy się, co stało się kamieniem węgielnym, na którym oparło się życie Sally. Każdy z bohaterów drugoplanowych dokłada jakiś element tej historii, której zwieńczeniem jest perspektywa niejakiego Petera.

Autorka stworzyła przejmujący obraz socjopatii, pokazała ciekawą formę mizoginii i spaczonych ludzkich instynktów. Do tego umieściła akcję w hermetycznej, małomiasteczkowej społeczności, gdzie pojęcia intymności i prywatności nie istnieją. Gdzie nikomu nie można zaufać.

Miałam nadzieję na inne zakończenie, ale w zasadzie to chyba należało się spodziewać takiego obrotu sprawy... nie można stać się kimś innym, gdy przez całe życie było się jakimś... I no cóż... jest jeszcze prawda stara jak świat, która mówi, że dzieciństwo zostawia w nas trwały ślad...

Chciałabym jeszcze zwrócić uwagę na wspaniałe tłumaczenie Kai Gucio. Tłumaczka doskonale oddała nie tylko klimat historii, ale przede wszystkim skomplikowaną osobowość Sally. Mało się zwraca uwagę na tłumaczy, a to oni są mistrzami drugiego planu, to od ich kreatywności i ekwilibrystyki językowej zależy, żeby przekład idealnie współgrał z intencją autora. Wielkie brawa!

Wspaniała powieść, o której nie da się szybko zapomnieć.