Broad Peak. Niebo i piekło recenzja

Nawet nie zdajecie sobie sprawy z ogromu mojej radość i szczęścia, kiedy w końcu w oczy rzuciła mi się książka „Broad Peak. Niebo i piekło”. Polowałem na nią przez przeszło pięć lat – przez cały ten czas była gdzieś w mojej pamięci, czasami wracała, innym razem nie dawała o sobie znać. Chyba zwyczajnie nie miałem aż tyle motywacji, żeby specjalnie ją gdzieś znaleźć (jestem zbyt leniwy, to też fakt xD). Aż w końcu nadeszła ta chwila, kiedy „Broad Peak” pojawił się na stronie głównej w Audiotece! Natychmiast pobrałem audiobooka i usiadłem do słuchania.

Pozycja dwójki autorów – Bartka Dobrocha i Przemysława Wilczyńskiego, rzecz oczywista, opowiada o górach. Napisałbym, że jest to i reportaż, i książka historyczna. Obok gór bowiem autorzy zawarli w tytule sporą część historii polskiego himalaizmu i zastanawiali się, czy ta dyscyplina już rzeczywiście umarła. Często właśnie ten przekrój historyczny stawał się ważniejszy od opowiadanych wydarzeń, losów himalaistów i ich rodzin, którzy jednostkowo stanowili jedynie wycinek całkiem długiej historii o polskim himalaizmie. Choć niewiele zrozumiałem z natłoku imion i nazwisk naszych wspinaczy, to ta spora część historyczna mi nie przeszkadzała. Zabrakło mi może większej ilości wywiadów z himalaistami i ich bliskimi.

Jeśli chodzi o język i styl były zimne i obiektywne. Po prostu przeciętne jak na literaturę faktu, w czym chyba tkwi cały problem tej książki. Pomimo niezwykle dla mnie ciekawych, często też trudnych tematów nie czułem wyjątkowej motywacji, żeby na przykład wrócić do zaczętego audiobooka. Oczywiście, podczas lektury czułem masę emocji, ale można napisać, że przeszedłem obok tego tytułu w jakiś sposób obojętnie, a po skończeniu pojawiła się myśl, że chyba nie warto było tak długo czekać. To jest pozycja niestety tylko poprawna.

„Broad Peak. Niebo i piekło” to opowieść o rozkosznych powrotach i głębokich żałobach, smutku i radości, rozłąkach i powitaniach, bezsilności i wolności oraz pięknie pasji. Historie rodzin zmarłych himalaistów wzruszają i wprowadzają w nostalgię. Choć nie do końca spełniła moje oczekiwania i zabrakło mi w niej tego czegoś, polecam Wam ją. Nie była to zła książka, natomiast mnie nie zachwyciła. Jest jednak szansa, że Was do siebie przekona bardziej.