Tron we krwi. Zdrada recenzja

Czasami lubię porzucić fantastyczne klimaty i zanurzyć się w prozie umiejscowionej w historycznych czasach. Mam kilka ulubionych okresów, wśród nich w ścisłej czołówce plasuje się średniowiecze. Epoka, która w obiegowej opinii zyskała miano wieków ciemnych, urzeka i cieszy czytelniczą wyobraźnię opisami bitew, intryg i bezpardonowej walki o władzę. Nie inaczej działo się w Polsce władanej przez Piastów. Książka Tron we krwi. Zdrada. Jolanty Marii Kalety przenosi nas historycznie do wieku XI. Będziemy świadkami dobrze udokumentowanej walki o tron.

Gdy w 1079 roku Bolesław Szczodry (zwany Śmiałym), po aferze z biskupem Stanisławem ze Szczepanowa, wraz z żoną i synem musieli uciekać na Węgry, skorzystał na tym nie tylko jego brat, Władysław Herman, ale przede wszystkim Sieciech z rodu Starżów-Toporczyków, książęcy wojewoda-palatyn. Władysław niespecjalnie garnął się do władzy, zrzucając jej brzemię na barki wszechwładnego palatyna. Wkrótce na własnej piersi wyhodował żmiję, która nie raz działała na szkodę swego władcy. Sieciech, dowodził w imieniu Władysława Hermana wyprawami zbrojnymi i podejmował kluczowe decyzje polityczne, ba, nawet bił własną monetę!

„Tyle niech wystarczy, co powiedziano o Sieciechu i o królowej” – zanotował Gall Anonim, pozostawiając szczegóły bujnej wyobraźni potomnych. W ten sposób narodziła się pogłoska o romansie nikczemnego palatyna z drugą żoną Władysława Hermana, Judytą Salicką. Ten wątek podchwyciła autorka, chociaż nie jest on historycznie udokumentowany. Kim była owa kobieta? Niewątpliwie wyróżniała się na tle innych władczyń epoki. Córka i siostra cesarska była królowa Węgier, dobrze wykształcona, ambitna i obeznana z meandrami władzy. Zdaniem historyków książę pozwalał jej znacząco wpływać na sprawy kraju. Z fabularnego punktu widzenia ten wątek wydaje się być interesujący, chociaż bardziej prawdopodobne jest, że Judyta i Sieciech byli sojusznikami w knuciu spisku przeciwko Władysławowi Hermanowi.

Tajemnice książęcej alkowy, to jeden z głównych wątków powieści, co trochę mi przeszkadzało. Drugim, był konflikt Władysława z synami. I tu niestety autorka się nie popisała. Rozczarowuje opis bitew oraz brak konsekwencji w prowadzeniu narracji. Dziury w czasoprzestrzeni opisywanych wydarzeń tworzyły luki, które gmatwały akcję i nie ujawniały ciągu przyczynowo-skutkowego, czego powieści historycznej wybaczyć nie mogę.

Książkę określiłbym jako nierówną. Świetny początek, a potem jakby coraz mniej pomysłu, jak to rozwinąć i znowu emocjonująca końcówka. Zdaję sobie sprawę, że autorka wzięła na warsztat naprawdę trudny historycznie czas. Nie mogę jednak całkowicie potępić tej lektury i czasu z nią spędzonego nie uważam za stracony. Interesująco wypadły opisy pogańskich wierzeń, po cichu kultywowanych, mimo chrystianizacji. Polubiłam także bohaterów. Jeśli więc szukacie fikcji literackiej osadzonej w interesującym czasie Tron we krwi. Zdrada nada się.