Usłane różami recenzja

"Usłane różami" to pierwsza książka autorki- Katarzyny Mak, jaką miałam okazję przeczytać. Za jej egzemplarz bardzo dziękuję wydawnictwu WasPos! :)
Okładka przyciąga wzrok, ma w sobie pewną słodycz i zapowiada nam romantyczną historię. Czy nieskomplikowaną? Ojj, wręcz przeciwnie!
Tina piękne miała tylko dzieciństwo, później nie było już łatwo, jeszcze zanim osiągnęła pełnoletność, życie mocno jej przywaliło. Szybko musiała nauczyć się radzić sobie samej, a na barkach dźwigała spory ciężar. Wybudowała wokół siebie mur, za który pochowała wiele tajemnic, tak naprawdę, wiele problemów.
Poza tym, dziewczyna była dumna. Ta cecha charakteru rzuca nam się w oczy wielokrotnie podczas lektury. I ta duma nie zawsze jest czymś pozytywnym.
Kiedy blondynka traci pracę i upija się, nie myśląc trzeźwo postanawia zacząć pracę jako dziewczyna do towarzystwa. Właśnie tym zajmuje się od dłuższego czasu jej przyjaciółka Uliana i z jej pomocą Tina chce się również wkręcić w ten świat.
Tak poznaje Kajetana, bogatego przedsiębiorcę, który przychodzi do klubu, w celu skorzystania z usług pracujących tam dziewczyn. Tina od razu przyciąga jego uwagę.
Jednak kiedy tylko dziewczyna zostaje z nim sama...
I kiedy wytrzeźwieje...
Czy nie zmieni zdania?
Tak zaczyna się historia Tiny i Kajtka. Historia pełna niedomówień! Momentami wręcz wrogości między bohaterami.
I chociaż w książce sporo jest sytuacji wręcz przykrych, czuje się bijące od niej jakieś ciepło. Trudno mi to dokładnie określić, to chyba przede wszystkim gotowość do pomocy drugiej osobie. I to rodzące się uczucie, które my widzimy, ale bohaterowie nie potrafią ze sobą normalnie, wprost i szczerze porozmawiać. Ojj, naprawdę, tych niedopowiedzeń było tak wiele! Tak wiele założeń w głowach naszej pary! Oczywiście najczęściej błędnych! W pewnym momencie było mi tego już wręcz za dużo, jednak ogólnie książka mi się podobała. Szczególnie emocje Kajetana, który nie potrafił zrozumieć sam siebie, bo przecież po rozwodzie był pewien, że już nigdy nie pokocha kobiety. Jednocześnie miałam ochotę walnąć go w łeb za niedomyślność i upieranie się przy swojej tezie ;)

Trochę brakowało mi podziału na rozdziały, jakoś zawsze lepiej mi się wtedy czyta ;) Mimo wszystko, była to całkiem przyjemna lektura.