Pełnia wilka recenzja

Chyba każdy człowiek zadaje sobie dość często pytanie: „Co by było, gdybym postąpił inaczej? Może lepiej zmienić coś teraz, niż się męczyć?". Taką książkę - o życiu, decyzjach, ale i miłosnych zachwytach - mam zamiar dziś Wam przedstawić.
*
„Pełnia Wilka" to książka, w której główna bohaterka, Pola, szuka swojego miejsca na ziemi. Ludzie, których spotyka na swojej drodze, nie zawsze są jej wierni i uciekają niczym pasażerowie pociągu. Kobieta jednak się nie poddaje. Wyjeżdża w Bieszczady, by tam - z dala od życiowych problemów - móc w spokoju pisać i się rozwijać. Czy faktycznie kobieta odzyska tam upragniony spokój? Przecież z dala od domu też są problemy, ludzie i różnorodne emocje...
*
Do „Pełni Wilka" mam bardzo optymistyczne nastawienie - nie tylko dlatego, że jestem jej patronem, lecz także i dlatego, że mogę znaleźć pewne wspólne cechy z główną bohaterką. Książka ta zadowala tym, iż łączy w sobie wiele gatunków. Czytelnik ma tutaj do czynienia zarówno z fragmentami stricte obyczajowymi, jak i kryminałem tudzież romansem. Ciekawym zabiegiem okazało się także dodanie do lektury wątków mitologii słowiańskiej. Ta bowiem staje się ostatnimi czasy ogromnym zainteresowaniem dla czytelników. Książka jest niezwykle wciągająca dzięki temu, iż łączy w sobie kilka gatunków. Nie jest to bowiem wyłącznie kryminał bądź romans. To książka eklektyczna, łącząca w sobie kilka gatunków i interesująca wielu. Ważny jest ponadto język. Ów zawiera w sobie nie tylko słowa codzienne, stosowane potocznie, lecz wielokrotnie wysublimowane.
*
„Pełnię Wilka" mogę śmiało polecić. Lektura ta zadowoli na pewno wszystkich tych, którzy lubią kryminały - tych wątków bowiem nie brakuje. Jest to jednak pozycja i dla tych, którzy w książce poszukują fragmentów codzienności - nie tej wyimaginowanej, lecz tej zwykłej, ludzkiej. To lektura, która pozwoli nam przemyśleć, czy nie warto czasem porzucić to, co dla nas codzienne, rytualne, by zakosztować czegoś nowego, dotychczas nieodkrytego i niepoznanego.