Nie krzycz recenzja

W ostatnim tomie trylogii hejterskiej skupimy się najmocniej na Anicie- znanej z poprzednich części przyjaciółki Ewy. Pani weterynarz ma długi i żadnych dłuższych perspektyw na znalezienie pracy. Popchnięta widmem biedy postanawia zatrudnić się jako anonimowa hejterka, ot napisze jeden komentarz tu, to drugi tam... Tyle że w sieci nigdy nic nie ginie. Oczywiście nie zabraknie też Agaty i Michała, którzy wciąż przekraczają kolejne granice przemocy w związku. Poznamy także dalsze losy Ewy po zakończeniu sprawy z Martyną. Swoje grono.

Marcel Moss w dalszym ciągu krąży w bardzo aktualnych i czasowych tematach: hejt w internecie, przemoc wobec kobiet i mężczyzn. Mimo że te wątki pojawiały się już wcześniej to w moim odczuciu "Nie krzycz" jest najbrutalniejsza i najbardziej mroczna. Jeśli myśleliście, że bohaterowie przekroczyli już swoje granice w poprzednich tomach, to jesteście w błędzie. Autor nie robi przerw, nie rozwleka fabuły, akcja goni akcję, w każdym kącie czyha niebezpieczeństwo. Tak jak poprzednio- książkę naprawdę bardzo ciężko odłożyć, a z drugiej strony zderzymy się z takimi momentami, że poczujemy dyskomfort i obrzydzenie. Z jednej strony przyciąga, z drugiej strony odpycha.

Najciekawsze było dla mnie zgłębienie się w historię Agaty, demonicznej kobiety, która przed niczym się nie cofnie. Zgłębiamy się w jej przeszłość, by odkryć, co ją ukształtowało, zmieniło. A może zawsze taka była? Jednak moim zdaniem nie ma żadnego usprawiedliwienia do przemocy. Również interesujące było obserwowanie Anity, która bądź co bądź niszczyła ludziom opinie, psychikę oraz życie nieuzasadnionym hejtem, traktując to jako proste zlecenia zarobkowe.

Oczywiście, wszystkie wątki składają się na koniec w całość, koło się wypełnia, wszystko się zazębia. Jak przystało na zwieńczenie serii- finał wciska w fotel (jak do tego tak szybko doszło?!), a finał szokuje i wymusza na czytelniku refleksje. Po całej lekturze czułam się zmęczona emocjonalnie- ta książka jak i cała trylogia okazuje to, co w człowieku jest najgorsze. Marcel Moss stawia sobie wysoką poprzeczkę.