Nie krzycz recenzja

Jak Wam dzień mija misie kolorowe? Odliczacie już dni do wiosny? Ja czekam z utęsknieniem, bo już mam po dziurki w nosie tego śniegu, zimna, a przede wszystkim chorób🤦
Dzisiaj do Was przychodzę z kolejną książką z mojego #stoshanby, także kończę czytać kolejną, recenzja będzie na dniach. I będę zabierała się za pozycje recenzenckie i co mnie bardzo cieszy, że jak razie w łapki wpadają mi same thrillery, oby tak dalej💪
.
Trzecia i zarazem ostatnia część trylogii hejterskiej, która zmiażdżyła mnie i nie zliczę, ile razy podniosła ciśnienie. Gdybym miała wybierać pomiędzy którąś z części, to chyba bym nie potrafiła wybrać, aczkolwiek ta wywołała u mnie najwięcej emocji. Nie było tutaj momentu, aby akcja, chociaż odrobinę zwolniła, czy stała w miejscu. Tu nie było miejsca na nudę.
.
W tej części autor bardziej skupił się na fali hejtu rozprzestrzeniającej się jak smród po gaciach po puszczeniu bąka. Problem ten dotyka, co raz to więcej osób, hejterzy są jeszcze bardziej agresywni, co nie oznacza, że mogą czuć się bezkarni, jak to mówią karma zawsze wraca. I tym samym poznajemy historię Anity, która wcześniej spełniała się zawodowo jako weterynarz, a teraz aby spłacić długi musiała podjąć się pracy jako anonimowa hejterka. Wkrótce staje się celem jednego ze znanych polityków, któremu naraziła się niepochlebnymi komentarzami na jego temat.
.
Najmocniejszą jednak historią było małżeństwo Michała i Agaty. Był to wątek tak emocjonalny, że miałam ochotę wręcz krzyczeć i tupać nogami, bo nie dowierzałam w to, co czytam. Nie byłam w stanie sobie wyobrazić, że też facet może być tak poniżany i traktowany przez kobietę i nie jest w stanie nawet jej się przeciwstawić.
Agata to demoniczna i władcza kobieta, w dalszej części książki poznajemy jej wstrząsającą historię, po której zmieniłam zdanie na jej temat. Byłam nawet w stanie zrozumieć, co nią kierowało, że w taki, a nie inny sposób traktowała mężczyzn i była tak wyrachowaną osobą.
.
Trzy części trylogii, każda napisana w dość ciekawy sposób, od żadnej z nich nie byłam w stanie się oderwać, bo akcja ciągle goniła akcje. Losy każdego z bohaterów w końcu się zbiegną ze sobą i połączą w jedną wielką całość. Nie są to książki za łatwe w odbiorze, ale ta totalnie mnie zbombardowała emocjonalnie i położyła na łopatki. Od samego początku nic nie jest tutaj jednoznaczne i oczywiste, dopiero zakończenie jest zwieńczeniem całej tej serii. A tą częścią Marcel wysoko postawił sobie poprzeczkę, jestem bardzo ciekawa kolejnych książek, już zacieram ręce, aby zabrać się inne jego tytuły