Hard Land recenzja

Benefit Wells "Hard Land",

"Powrócisz do tych lat, lecz
nigdy już do nich nie wejdziesz...
Młodość to miejsce, które opuściłeś."

Jakże to była budząca mnóstwo sentymentów, a zarazem liryczna podróż do czasów wchodzenia w dorosłość. Czasów kiedy wiele rzeczy było czymś pierwszym. Zauroczeniem, miłością, przyjaźnią, zdradą, stratą, wyborem bądź poszukiwaniem swojej osobistej życiowej drogi. Czasów przeżywanych z ogromną intensywnością i momentów, które szybko odchodziły do przeszłości. Wreszcie unikatowych wspomnienień, które będzie można pielęgnować w sobie przez całe życie.

Cieszę się, że "Hard land" jest opowieścią, w której odnajdzie się szerokie grono czytelników, zarówno nastolatkowie jak też osoby dojrzałe. Historią, którą będąc w różnym wieku, a jednocześnie na różnym etapie życia, można poczuć i odebrać zupełnie inaczej. I to jest świetne.

Podczas wakacji 1985 roku, w niewielkiej położonej w stanie Missouri miejscowości Grandy los postawi na wspólnej drodze czwórkę nastolatków. Najmłodszy z nich piętnastoletni Sam dołączy do pracujących w lokalnym kinie: Kirstie, Hightowera i Camerona. Po tym lecie ich życie nie będzie już takie same. Z wielu powodów.

A jednak obok czwórki młodych ludzi jest w "Hard land" jeszcze dwóch niezwykle ważnych bohaterów, którzy również odcisną piętno na ich życiu. Są nimi lokalne Grandy, miejsce, które się kocha i nienawidzi, a którego młodzi są częścią oraz przeplatające się przez całą opowieść słowa wiersza, będącego również tytułem powieści. Małomiasteczkowy klimat Stanów Zjednoczonych połowy lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku jest niezwykle wyraźny, tak jakby autor, który jest przecież Niemcem, mieszkał tam od urodzenia, a przewijające się słowa wiersza i związana z nim historia będzie dodatkową smakowitą ucztą.

W moim przypadku sięgnięcie po "Hard land" było jak przeuroczy powrót do przeszłości, przyjemny spacer po meandrach ścieżek młodości czy niespodziewane odtworzenie w pamięci miejsc, wydarzeń i ludzi sprzed lat. Będą mieli rację ci, którzy nazwą opowiedzianą przez autora historię smutną, wręcz rozrywajacą duszę na drobne kawałki, będą mieli również ci, dla których na pierwszy plan wysunie się bijący z niej spokój i optymizm. Ja należę do drugiej grupy.

"Bycie dzieckiem jest jak rzut piłką,
Doroślejemy, gdy spada ponownie."