Handlarz tlenem recenzja

Straszny miałam problem z czytaniem tej książki. Od pierwszych już stron zaczął się dziwny, przerysowany, na siłę ubarwiony jezyk, przez który bardzo ciężko było mi przebrnąć. Momentami czułam się jakbym czytała Szekspira. Zwykła czynność jak zdjęcie hełmu, opisana tak barwnym i wyszukanym językiem, że autorowi zajęła ponad pół strony, a na koniec musiałam się cofnąć, gdyż zapomniałam co robi bohater.
Strasznie nie lubię takiej totalnej krytyki, zawsze staram się znaleźć jakieś jasne strony. Wiem, że jest to debiut, dlatego troszkę podniosłam ocenę. Nie chcę być tak całkiem krytyczna ale kurcze...
Kiedy sięgam po beletrystykę chce się rozluźnić, wciągnąć w opisywany świat, tutaj było mi bardzo ciężko.
Bardzo dobry jak dla mnie temat - ekologia, skopany został przez nadmierny przerost formy nad treścią. Momentami czułam jakbym czytała słownik wyrazów bliskoznacznych. A przecież można było stworzyć z tego naprawdę zacne dzieło. Temat mocno na czasie, niszczymy nasza planetę, zatruwamy powietrze, glebę. Kto wie? Może rzeczywistość pokazana u Marcina Araszczuka okaże się prawdą?
Co do bohaterów niestety też nie mogę powiedzieć niczego dobrego, w moim odczuciu byli strasznie irytujący. Nawet w dialogach między sobą, używali tak kwiecistego języka, że Romeo i Julia przy tym wymięka. Nie wiem skąd u autora takie zamiłowanie do ciągłego "jęła", "wyciągnąwszy" itp. Niestety czytanie było dla mnie droga przez mękę. Gdyby nie to, że obiecałam książkę szybko zrecenzować, walnęła bym ją w kąt.
Ciekawy natomiast jest przedstawiony w powieści świat. Fascynowały mnie również nowe technologie, walka o tlen, strajki. Tu autor wykazał się na duży plus.
Mam nadzieję, że druga jego książka będzie dużo lepsza i wszystkie rady weźmie sobie do serca. Często bowiem widuje opinie podobne do mojej, że potencjał jest ale niewykorzystany. Tak więc panie Marcinie, wierzę że następna książka okaże się strzałem w dziesiątkę, jeśli tylko odłoży pan na bok słowniki i zacznie pisać bardziej przystępnym językiem.