Grzęzawisko recenzja

"Grzęzawisko" Przemysława Żarskiego towarzyszyło mi okresie świątecznym, gdzie czasu na czytanie (wbrew pozorom) było niewiele. Jednak każdą wolną chwilę poświęciłam naprzemiennie- rodzinie i właśnie owej książce.



Książce, w której fabuła toczy się tak, jak najbardziej lubię, czyli dwutorowo- przeszłość kontra teraźniejszość.
Rok 2019. Na pierwszy plan wysuwa się postać podkomisarz Aleksandry Lazar, która obecnie prowadzi śledztwo w sprawie niedawno odkrytych kości na tutejszym grzęzawisku. Jednak, aby rozwiązać tą zagadkę, policjantka musi powrócić do swojej traumatycznej przeszłości, bowiem to właśnie tam tkwi część jej sensu. Ciemny las, polana, ognisko, alkohol i grupa znajomych. To miała być dobra zabawa, niestety coś poszło nie tak. Jedno z nich już nigdy nie powróciło. Czyżby nastolatkowie wiedzieli coś więcej, niż opowiedzieli wówczas policji? A może któreś z nich przyczyniło się do zaginięcia chłopaka? Te powroty do przeszłości są dla Lazar bardzo trudne, a ich tajemnica niebawem wyjdzie na jaw, także dla najbliższych Aleksandry.

1996. Dwie dekady temu. Tutaj poznajemy historię pewnego chłopca, półsieroty, ofiarę przemocy w szkole, społecznego wyrzutka. Samotność, strach, brak zrozumienia powodują, że kurczowo trzyma się on swego wymyślonego świata, bo tylko tutaj czuje się bezpiecznie. Wszelkie traumatyczne wydarzenia usuwa w cień swej pamięci, by nie stracić najbliższych, by nie przestać istnieć. Z tych wspomnień wypływa melancholia, ogromny ból młodego człowieka, zagubienie, a wszystko to otoczone ojcem alkoholikiem, jego szemranym i niebezpiecznym towarzystwem, a przede wszystkim brakiem miłości.

Całość napisana bardzo szczegółowo i wciągająco. Autor świetnie zawarł w tekście klimat małomiasteczkowego społeczeństwa, w którym panuje zmowa milczenia, gdzie każdy strzeże swoich tajemnic aż do grobowej deski, gdzie są sami aktorzy, spełniający wymagania otoczenia. Odmienność jest czymś złym, godnym potępienia, a jedynie prawdziwi mężczyźni zasługują na szacunek.

Ta powieść jest mroczna, szokująca i przytłaczająca niesprawiedliwością i bezsilnością innych. Ciężkie tematy, jakie poruszył w niej autor, opisane są dokładnie, ale i bez toporności. Samo zakończenie mocne, ale i pozostawia dla czytelnika pewną "furtkę", bo nie wszystko zostało tam wyjaśnione. Mnie osobiście ta książka bardzo przypadła do gustu i szczerze ją polecam.