Grunt pod nogami recenzja

Przed świętami przeczytałam książkę „Grunt pod nogami” Magdaleny Stykała.
Piękna książka obyczajowa opowiadająca o wyborach życiowych, przyjaźni, rodzinie, stabilizacji. W powieści poznajemy Olgę, Michała,Jędrzeja ich przyjaciół oraz rodziny, których życie opisała autorka na kartach książki.
Olga zawiodła się na swoim narzeczonym Jędrzeju, kupuje bilet na dworcu i wsiada do pierwszego pociągu. Okazuje się, że ostatnia stacja to Rzeszów, dziewczyna wsiada do busa, w którym spotyka Michała. Chłopak proponuje dziewczynie pokój w swoim małym drewnianym domu na czas pobytu w Bieszczadach. I tu zaczyna się ich znajomość, która niesie za sobą wiele zmian. Jakich? To już znajdziecie w książce.

Bohaterowie prowadzą skromne ale szczęśliwe życie, utrzymują się ze swojej ciężkiej pracy. Ich życie ma swoje tępo, nie jest to typowa gonitwa za pieniądzem, najważniejsze jest, że obok jest osoba, na której można polegać i udzieli wsparcia. Każdy z bohaterów idzie swoim szlakiem, który czasem ma prostą drogę, czasem krętą i stromą. Podczas tej wędrówki tracą swój grunt pod nogami, ale walczą aby go utrzymać, a gdy go odzyskają to znów za chmur wychodzi słońce. Ta książka to opowieść o codziennym życiu, jego blaskach i cieniach, z bohaterami, którzy są tacy jak my. O ludziach, którzy dostrzegają małe rzeczy i potrafią je doceniać, popełniają błędy, podejmują trafne lub mniej trafne decyzje. Wskazanie przez autorkę jak bardzo ważna w naszym życiu jest stabilizacja, która pozwala nam twardo stąpać po ziemi. Wsparcie najbliższych przyjaciół, dzięki którym możemy uniknąć wielu błędów, a ta przyjaźń jest cementem do stworzenia rodziny. Rodzina, która jest wsparciem, miłością, opoką w trudnych i szczęśliwych momentach życia.
„A najważniejsze jest, z kim pokonujemy ten dystans, byśmy u kresu ścieżki mogli powiedzieć: „No i fajnie, to było świetne życie.””
Przez książkę przepłynęłam, ciężko było mi się oderwać, przeżywałam wszystkie rozterki i troski razem z bohaterami. Jedyny minus książki, który zostawił u mnie niedosyt, to zbyt mało opisów pięknej przyrody Bieszczadzkiej.
Jeśli szukasz książki o prawdziwym życiu to ta książka jest właśnie dla Ciebie. Polecam.