Grobowa cisza, żałobny zgiełk recenzja

"Niezbyt rozumiem, czemu kostnica tak nas przeraża. Przecież wiadomo, że gdy w biurze przepisujemy na maszynie artykuły naukowe albo zajadamy się ptysiami w dyżurce, na którejś sali umiera człowiek."
~~~
Literatura azjatyckich autorów raczej nie jest mi jakoś dobrze znana. Uwielbiam poszerzać swoje czytelnicze horyzonty, dlatego nie mam oporów przed sięganiem po książki spoza własnej strefy komfortu. Wcześniej miałam już okazję czytać "Ukochane równanie profesora" autorstwa Yoko Ogawy i wspominam je jako bardzo przyjemną książkę. Tym razem, zachęcona pozytywnymi, opiniami postanowiłam sięgnąć po "Grobową ciszę, żałobny zgiełk" od tej samej autorki. Czy faktycznie było warto?
Ciężko mi będzie tutaj streścić jakkolwiek fabułę. Ta cieniutka książka to zbiór opowiadań. Mimo gatunku, który jest śmiało określany jako literatura piękna, nie brakuje tutaj grozy. Nie jest to coś co spotkamy w horrorach i kryminałach, ale mimo to powoduje ciarki na skórze. Różne historie, jednak tak bardzo ze sobą powiązane, mimo, że na pierwszy rzut oka wcale to tak nie wygląda wciągają nas w skromny świat, gdzie dominują skrajne emocje. Tęsknota, smutek, dzika fascynacja rożnymi rzeczami, zazdrość i śmierć to jedne z wielu wątków, które tworzą zgrabną i spójną całość.
Książka robi wrażenie. Czy faktycznie jej fabuła jest aż taka dobra? Ciężko stwierdzić. Bohaterów tez nie ma za bardzo jak ocenić. Poznajemy ich bardzo pobocznie, bo w stosunku do całości, rola ich charakterów nie jest aż tak ważna. Mimo to coś w niej było, co sprawiało, że nie potrafiłam jej odłożyć. Powiązanie ze sobą opowiadań to majstersztyk. W ostatnim momencie, gdy już myślałam, że żadnego punktu wspólnego nie znajdę, okazywało się, że dało się go jeszcze wcisnąć. Cały ten zabieg był na swój sposób niespodziewany, bardzo subtelny, ale jednocześnie łatwy do dostrzeżenia. Nie miałam problemu z połączeniem wątków, gdy już zostały wspomniane. Całość składała się na bardzo ciekawą lekturę. Mimo, że to cieniutka książka, to zainteresowała mnie tak samo, jak wiele innych, które potrzebowałyby do tego co najmniej trzykrotnej ilości stron. Polecam ją, w szczególności, gdy chcecie zacząć z azjatyckimi autorami lub po prostu sięgnąć po coś zupełnie innego. Naprawdę warto.