Gra pozorów recenzja

Dzisiaj kilka słów o książce „Gra pozorów” Charlotte Mils. Pióro autorki zdążyłam już poznać i polubić. Tym razem otrzymałam romans mafijny i przyznaję, że byłam tej książki bardzo ciekawa. Jakie wrażenia wywarła na mnie lektura? Zapraszam na krótką recenzję 😉

„Gra pozorów” to historia rodziny Moretti, a w szczególności Lorenzo syna i prawdopodobnego następcy Dona. Od pewnego czasu ktoś ewidentnie czycha na życie głowy rodziny co budzi ogólny niepokój. Lorenzo musi dowiedzieć się kto stoi za atakami na ojca. Tymczasem pod dach Morietti trafia Chiara - młoda dziewczyna którą przysposobił Don. Przyszywana siostra trafia pod opiekę nie kogo innego jak Lorenzo. Od początku wyczuwalne jest między nimi silne napięcie. Czy młodzi będą potrafili utrzymać swoje żądze w ryzach? Romans tych dwoje może sporo namieszać.

Nie spodziewałam się, że ta cieniutka książka dostarczy mi tylu wrażeń. No dobra spodziewałam się bo to w końcu Charlotte ale i tak byłam mocno zaskoczona.
Świat wykreowany przez autorkę pochłonął mnie całkowicie. Ocknęłam się dopiero gdy doczytałam ostatnie zdanie i zamknęłam książkę. I wiecie co wam powiem? Romansów mafijnych przeczytałam...no już trochę ich było a jednak ten konkretny jest nieco inny od całej reszty. Już tłumaczę dlaczego tak uważam. Romanse mafijne do których jestem przyzwyczajona zawsze zaznaczają jak niski szczebel w hierarchii mafijnej zajmują kobiety. Do powiedzenia mają tyle co nic i są bardzo źle traktowane. W powieści Charlotte Mils choć większość bohaterów to mężczyźni to ta garstka kobiet, która tu występuje odbiega nieco od wzoru kobiety gangstera znanego mi z powieści. Weźmy chociażby matkę Lorenzo i żonę potężnego Dona. Kilka momentów w książce dobitnie pokazuje jak ważna jest ta kobieta i jak ważne jest dla „naszych chłopców” jej zdanie. Jest szanowana i przede wszystkim darzona miłością co jest bardzo wyczuwalne podczas lektury. Albo Camilla siostra Lo, która z kolei na każdym kroku udowadniała, że nie jest dziewczyną bezwiednie poddająca się woli ojca i braci i wykonującą ich rozkazy. Camilla próbowała żyć na własnych zasadach. Bardzo polubiłam tę postać. Silna, pewna siebie babka, która potrafi poradzić sobie w trudnych i zagrażających życiu sytuacjach.
Chiara również do pokornych dziewczyn nie należy. Odważna i pyskata. Wprowadzona w brutalny i niebezpieczny świat, który do tej pory znała jedynie z książek a jednak potrafiła się w nim odnaleźć. Poruszające jest jej trudne dzieciństwo ale być może to właśnie te doświadczenia zahartowały ją i dały siły by radzić sobie w świecie mafii.

„Gra pozorów” to książka zawierająca kontrast. Historia ta jest z jednej strony pełna niebezpieczeństw, mocnych scen torturowania, które wywołują dreszcze przerażenia a z drugiej strony delikatna i subtelna. Połączenie takie robi wrażenie. Hipnotyzująca, zaskakująca i nieoczywista taka właśnie jest „Gra pozorów”. Polecam serdecznie.