Gra o marzenia recenzja

Maciek to facet, który stanowczym krokiem idzie przez życie. Niby. Wykonuje na pozór ,,wymarzoną" prace i mierzy się z jej cieniami i blaskami.
Aneta to młoda dziewczyna, która ma swoje marzenia i dąży do ich spełnienia. Otacza ją aura tajemniczości, która dodaje dziewczynie pewnego uroku.
Poznają się, gdy dochodzi do pomyłki ze źle zaadresowaną paczką...
Czy są gotowi na to, co wydarzy się w ich ,,poukładanych" życiach?

Świetnie czytało mi się tą książkę. Jest pełna uroku, ciepła i humoru, który sobie bardzo cenię. Dodatkowo Autor jako miejsce wydarzeń obsadził miasto, które jest mi bliskie. To była fantastyczna podróż, a także spojrzenie na znajome miejsca z perspektywy Pana Daniela i bohaterów Jego książki.
Autor napisał ,,Grę o marzenia" w żartobliwym stylu, co powodowało u mnie wybuchy niekontrolowanego śmiechu. I z taką samą dozą humoru stworzone zostały dialogi i bohaterowie.
Polubiłam Maćka, który początkowo był dla mnie taką ciepłą kluchą, ,,ciapą"🙃🤦‍♀️ Szedł przez życie w odrobinę zagubionym rytmie. Całe szczęście, że on sam, życie, jak i bliskie mu osoby dodały mu pewności siebie i w pewnym momencie z ciapy stał się prawdziwym mężczyzną z krwi i kości. Chyba 😉
Inni bohaterowie tej książki stali mi się równie bliscy. Mama Maćka- demoniczna kobieta z sercem na dłoni, wyzwolona Aneta- wzór osoby, która pokazuje, że warto spełniać marzenia, czy Miłka- nastoletnia i pyskata siostra Macieja. Całe grono różnych charakterów, które idealnie się uzupełniają. A szczególnie na uwagę zasługuje relacja Miłki i Maćka, która była ciekawym przykładem siostrzano- braterskich uczuć, polegających na prześmiewczych docinkach, umoralniających gadkach ( w sumie nie nadal nie wiem, kto z tej dwójki kogo umoralniał) oraz pełnej ciepła trosce... Fajny z nich duet, który pomimo dużej różnicy wieku, przyprawiłby o palpitacje serca niejednych rodziców.
I choć na pozór ,,Gra o marzenia'' wydaje się lekką i przyjemną lekturą, to pod tą całą otoczką żartobliwych tekstów i nieporadnych życiowych, romantycznych doświadczeń, kryje się drugie dno. Jest nim problem z akceptacją. Z akceptacją drugiego człowieka, jego wyborów, marzeń, a także z akceptacją rodziny, która często widzi w nas to, co chce, potrzebuje, a nie to, kim tak naprawdę jesteśmy.
Czy warto grać o marzenia? Tak! I ta książka to udowadnia, tak jak i to, że po drodze mogą zdarzyć się potknięcia, przeszkody. Cóż, życie... i tak liczy się efekt końcowy, czyli spełnione marzenia. Dążcie do nich 😉