Dolina przebudzenia recenzja

Pierwszy tom książki Przełęcz snów Anny Olszewskiej wzbudził we mnie tyle emocji
(https://nakanapie.pl/recenzje/gory-niemy-straznik-tajemnic-przelecz-snow), że z wielką nadzieją czekałam na ciąg dalszy opowieści.
Okładka "Doliny przebudzenia" zachęca do sięgnięcia po ten tytuł. Utrzymana jest w podobnym klimacie, jak część 1. Jest w niej i tajemnica, i piękno gór.

Moim zdaniem, autorce na 100% udało się utrzymać napięcie, emocje i wartką akcję, które w "Przełęczy snów" zawładnęły mną do końca.

Sadzę, że to, co mogę podkreślić to fakt, w jak niezwykle subtelny, momentami wręcz delikatny sposób Anna Olszewska pisze o namiętnościach, o uczuciu, które zdaje się balansować na krawędzi tatrzańskich przeleczy. Oto próbka stylu autorki:

Jagna i Jędrek, ich decyzje i trudne wybory napędzają akcję. Ich życie, pełne zakrętów i trudności powoduje, że akcja opowieści jest bardzo dynamiczna. Autorka prowadzi nas przez znane tatrzańskie szlaki. "Dolina przebudzenia" jes więc dla nas, miłośników gór, literackim powrotem w ulubione, pełne wspomnień i piękna przyrody, miejsca. Podziwiamy majestat gór, czerpiemy energię ze wspólnej wędrówki, ale jest w nas również pokora wobec potęgi Natury.
Mamy też tajemnicę, pełną niepokoju. Czy bohaterom uda się ją rozwiązać?
Autorka przedstawia bohaterów w kontekście wielu zagadkowych sytuacji. Daje chwile wytchnienia, by za moment zaprowadzić nas nad samą krawędź przełęczy.

Uważam, że warto znaleźć czas na tę lekturę. Nie pozostawi Was obojętnymi wobec problemów, które przeżywają bohaterowie.
Koniecznie przeczytajcie! Warto!

Dziękuję Wydawnictwu Zwierciadło za egzemplarz recenzencki książki.